Τα αδέλφια Cavanagh επέστρεψαν! Μπορεί να πέρασαν μόλις 2 χρόνια από την τελευταία τους κυκλοφορία, αλλά το “We’re Here Because We’re Here” δεν ήταν αρκετό για να ικανοποιήσει την δίψα του κόσμου. Μπορεί να ήταν ένας καλός δίσκος, αλλά οι αρκετές επιρροές από post rock και η γενική «ευεξία» που επικρατούσε στον δίσκο δεν έτυχε αναγνώρισης από πολύ κόσμο.
Με το “Weather Systems” οι τέσσερις άντρες και η μία γυναίκα από την Αγγλία επιστρέφουν για να ικανοποιήσουν και τους πιο απαιτητικούς φαν. Υπάρχουν όλα τα στοιχεία από κλασικούς δίσκους σαν το “Alternative 4” και το “Judgment” με μελαγχολικές ατμόσφαιρες, βαριά σπασίματα και ρυθμικές αλλαγές. Φυσικά υπάρχουν και στοιχεία που δείχνουν την τροπή που θέλει να πάρει η μπάντα στο μέλλον. Πολλές κλασσικές κιθάρες, πιάνο και τα γυναικεία φωνητικά να παίζουν πολύ σημαντικότερο ρόλο από ότι παλιότερα.
Το άλμπουμ ξεκινάει με το “Untouchable”. Ένα κομμάτι που είναι χωρισμένο στα 2 με την κλασική κιθάρα να κυριαρχεί αρχικά. Ένα γενικά γρήγορο κομμάτι (για τα δεδομένα των Anathema) με τον Vincent να ακούγεται πολύ ωραία. Το δεύτερο μέρος του κομματιού είναι περισσότερο μια μπαλάντα με την κυρία Lee Douglas να κάνει αισθητή την παρουσία της.
Τα επόμενα δύο κομμάτια είναι κατά τη γνώμη μου instant classics. Το “The Gathering of the Clouds” ανεβάζει ρυθμούς σταθερά και έχει εξαιρετικά φωνητικά. Την στιγμή που νομίζεις ότι θα έρθει η κορύφωση του κομματιού, έρχεται το επόμενο κομμάτι με την εξαιρετική Douglas να το γεμίζει με συναισθήματα. Επίσης στο “Lightning Song” ακούμε μια από τις καλύτερες εισαγωγές για ηλεκτρική κιθάρα.
Το “Sunlight” ακούγεται λίγο σαν filler. Αρκετά αργό, με τις κιθάρες και το πιάνο να δημιουργούν μια μελαγχολική ατμόσφαιρα. Το 9λεπτο “The Storm Before The Calm” ξεκινάει με ένα πιο ποπ-ελέκτρο beat που τελικά εξελίσσεται σε ένα εξαιρετικό κομμάτι με πολλές εναλλαγές. Το “The beginning and the End” είναι το πιο πιθανό για single και θυμίζει πολύ παλιότερους λίγο πιο Heavy Anathema. Το “The lost Child” μου θύμισε πολύ το “One Last Goodbye” από το “Judgment” το οποιο μόνο καλό μπορεί να είναι.
Το “Weather Systems” τελειώνει με το μελαγχολικό “Internal Landscapes”. Ένα κομμάτι που μιλάει για εμπειρίες κοντά στο θάνατο και ξεκινά με έναν άντρα να περιγράφει μια τέτοια εμπειρία.
Μετά από αρκετό καιρό μπορούμε να πούμε ότι οι Anathema δημιούργησαν έναν δίσκο που θα ικανοποιήσει κάθε φαν. Ατμοσφαιρικό, μελαγχολικό και heavy σε σημεία. Και μεγάλο συν η μονιμοποίηση της Lee Douglas σαν μέλος της μπάντας που τους δίνει ένα ακόμα στοιχείο για να πειραματιστούν.
