Δέκατο άλμπουμ για τους Βραζιλιάνους σούπερσταρ. Ένα από τα πιο εξαγώγιμα σχήματα της χώρας επιστρέφει πέντε χρόνια μετά το “Omni”. Η αλήθεια είναι πως δεν μιλάμε και για το πιο παραγωγικό συγκρότημα στην ιστορία μιας και δέκα άλμπουμ από το 1991 μέχρι σήμερα δεν το λες και τεράστια επιτυχία. Όμως κάθε τους δουλειά έλκει την προσοχή μας ίσως όχι πάντα για τους πιο σωστούς λόγους.
Έχοντας το ταπεραμέντο της χώρας τους οι Angra έχουν δει πολλά σκαμπανεβάσματα στην καριέρα τους. Πολλές αλλαγές μελών, από την αρχική σύνθεση εξάλλου μόνο ο Rafael Bittencourt έχει παραμείνει, και ανάλογη αλλαγή του ήχου. Από ένα σχήμα που έσπασε τα κοντέρ του power metal με το θρυλικό ντεμπούτο του σε αρκετές folk αναφορές για να καταλήξει στο σήμερα και έναν πιο progressive ήχο.
Η είσοδος του Fabio Lione μάλλον και έδωσε την σταθερότητα που είχαν τόσο ανάγκη. Εξάλλου πλέον είναι ο πιο μακροβιότερος τραγουδιστής τους. Μια θέση ηλεκτρική καρέκλα για το συγκρότημα. Από το 2013, για την ακρίβεια από την αμέσως επόμενη χρονιά, και με το “Secret Garden” είδαμε και αυτή την αλλαγή του ήχου σε μια πιο ψαγμένη, να την πω λαϊκά, κατεύθυνση, με έντονες προοδευτικές τάσεις.
Δέκα χρόνια μετά οι Angra συνεχίζουν σε αυτό το μοτίβο. Μπορεί πλέον η μουσική τους να μην είναι και η πιο εμπορική, δεν συναντάμε και πολλά εύπεπτα τραγούδια στο νέο άλμπουμ, αλλά σίγουρα προσφέρετε για προσεκτική μελέτη μιας και οι συνθέσεις είναι δουλεμένες στην λεπτομέρεια.
Θα έλεγα ότι το άλμπουμ άτυπα είναι χωρισμένο σε δύο μέρη. Μέχρι και το πρώτο σκέλος του “Tide Of Changes” το υλικό είναι πιο σκληρό ενώ από το δεύτερο μέρος του αρχίζει και η κάθοδος σε πιο progressive μονοπάτια. Για την ακρίβεια το δεύτερο μέρος του “Tide” είναι το αγαπημένο μου του άλμπουμ. Ακολουθεί το “Vida Seca” με το πανέμορφο folk άνοιγμα του Lenine, διάσημος Βραζιλιάνος τραγουδοποιός, ενώ guest έχουμε και στο “Tears of Blood” με την Amanda Somerville. Μιλώντας για φωνητικά πιστεύω πως στο “Cycles Of Pain” ο Lione δίνει μια από τις καλύτερες ερμηνείες στην καριέρα του.
Ένα πλούσιο άλμπουμ από τους Angra λοιπόν. Στην μια ώρα του προσφέρει δυνατές συγκινήσεις και δείχνει ότι το σχήμα πλέον έχει βρει τον ήχο που το πρεσβεύει, τουλάχιστον μέχρι το επόμενο άλμπουμ.
