Για τους At The Gates τα λόγια είναι περιττά. Από τους πρωτοπόρους του melodic death metal, συνεχίζουν και μετά την πολυπόθητη επανένωσή τους να δείχνουν πόσο απαραίτητοι είναι σε αυτή τη μουσική. Το εξαιρετικό comeback τους με το “At War With Reality” ήταν απλά η (νέα) αρχή.
Πολλοί βέβαια ήταν σκεπτικοί για το τι θα μας παρουσίαζαν από τη στιγμή που ο εμβληματικός Anders Bjorler αποφάσισε να αποχωρίσει και από αυτούς (είχε προηγηθεί η αποχώρηση του από τους The Haunted). Ο κιθαρίστας, συνθέτης και εκ των ιδρυτικών μελών του συγκροτήματος αποφάσισε να αφήσει γενικά τη metal μουσική αφού είχε χάσει το πάθος και την όρεξη γι’ αυτήν. Αν δούμε όμως τους The Haunted που όχι μόνο δεν επηρεάστηκαν από τη φυγή του, αλλά σπέρνουν ακόμα πιο άγρια, αλλά και το ότι ο δίδυμος αδελφός του Jonas Bjorler ήταν πάντα ένα σημαντικό στέλεχος στη σύνθεση, τότε οι όποιες ανησυχίες θα έπρεπε να φύγουν.
Το εναρκτήριο ομώνυμο κομμάτι διώχνει τις όποιες αμφιβολίες, ενώ η συνέχεια είναι εξίσου εντυπωσιακή. Εδώ οι At The Gates δημιουργούν άλλο ένα θηρίο, λίγο όμως διαφορετικό από το προηγούμενο. Λιγότερο άμεσο και περισσότερο πειραματικό σε ορισμένα σημεία, δείχνει την όρεξη του συγκροτήματος να μη μείνει στάσιμο. Όχι ότι υπάρχουν ριζικές αλλαγές στη μουσική τους, αλλά δεν παύει να μη θέλουν να βγάλουν ένα copy/paste του προηγούμενου album. Κομματάρες όπως τα “Palace Of Lepers”, “Daggers Of Black Haze”, “In Nameless Sleep” (με guest τον Andy LaRocque), “Seas Of Salvation” και “In Death They Shall Burn” συνθέτουν άλλη μία δισκάρα στην ιστορία των Σουηδών.
Όσο για τους μουσικούς, δε χρειάζονται συστάσεις. Οι Tomas Lindberg, Adrian Erlandsson, Jonas Bjorler, Martin Larsson και ο νεοφερμένος Jonas Stalhammar (God Macabre, Crippled Black Phoenix, The Lurking Fear) έχουν μεγάλη ιστορία με συμμετοχές σε κορυφαία συγκροτήματα και δίσκους, οπότε η ποιότητά τους είναι αδιαμφισβήτητη ενώ η παραγωγή του Russ Russell είναι υποδειγματική, αφού κάνει τη μουσική τους να ακούγεται όπως ακριβώς πρέπει.
Οι At The Gates έχοντας γνώση της ιστορίας τους φροντίζουν να κυκλοφορήσουν ένα album αντάξιο του ονόματός τους, με το οποίο δικαιολογούν απόλυτα την απόφασή τους να επανενωθούν (αρχικά) και να συνεχίσουν να δισκογραφούν (στη συνέχεια). Από τις κορυφές της χρονιάς; Ίσως είναι νωρίς να το πούμε, αλλά πολύ πιθανόν.
