Σταθερή η παρουσία των Σουηδών power-metallers από το “Nosferatu” του 2005, με νέα κυκλοφορία κάθε περίπου 2 έτη. Αυτή τη φορά το νέο τους άλμπουμ ακολουθεί το “Stormborn” (βασισμένο στο “Game of Thrones”) του 2014 και την live κυκλοφορία “One night of blood” (2016).Το θέμα οι Δράκοι (και σπαθιά, πύλες, μάχες, ξέρετε…), και ιδού παρακάτω τι άκουσα και τι μου θύμισαν μερικά από τα τραγούδια του άλμπουμ τους.
“Battle in the sky” – Stratovarius και Rhapsody of fire.
“War of dragons” – Hammerfall (σημαντική επιρροή του συγκροτήματος γενικότερα).
“Silver Wings” – Κέλτικο “White Masque” των Running Wild (από το ηρωικό “Blazon Stone”, τότε που οργώνανε τα πελάγη).
“King of swords” – “Painkiller” των – (…ε,είπαμε) με ρεφραίν παλιών καλών Helloween.
“Dragons are forever” – Σχολή Hansen ως το κόκκαλο και τραγουδάρα.
Τι τους κάνει να ξεχωρίζουν εν έτει 2017; Τι προσφέρουν σε ένα υποείδος που έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που άκμαζε; Το σημαντικότερο είναι ο σεβασμός στον ακροατή με πολύ καλή παραγωγή αλλά αυτά που μίλησαν στην καρδιά μου και θεωρώ και την βάση του Ευρωπαϊκού power, είναι η αισιοδοξία, το κέφι και η ζωντάνια που αποπνέει το άλμπουμ.
Όσοι δεν ακούτε power metal έχετε ήδη σταματήσει να διαβάζετε (καλό για εσάς), όσοι ακούτε, τσεκάρετέ τους. Μπορεί να μην αλλάξει την ιστορία του είδους, το “War of dragons” όμως είναι τόσο διασκεδαστικό και ανεβαστικό που δύσκολα θα αντισταθείτε σε επαναληπτικές ακροάσεις.
