6 συντάκτες του Rockpages.gr γράφουν την άποψή τους για το νέο σόλο άλμπουμ του Bruce Dickinson. Όπως θα διαβάσετε παρακάτω δεν συμφωνούν σε όλα και τα συναισθήματα είναι ανάμικτα…
Δημήτρης Καζαντζής: Εξαιρετική κυκλοφορία από τον Bruce Dickinson, απόδειξη της αστείρευτης έμπνευσης που τον διακρίνει σε όλες σχεδόν τις δραστηριότητές του. Δυνατό και πλουραλιστικό album από κάθε άποψη με έντονη την παρουσία του Roy Z τόσο στο κιθαριστικό μέρος όσο και στην παραγωγή. Κορυφαία για μένα στιγμή είναι η απίστευτη έμπνευση στο “Eternity Has Failed”, η συνέχεια ή ο αντίποδας αν θέλετε, του “If Eternity Should Fail” από το “The Book Of Souls”. Ο Bruce συνεχίζει ακάθεκτος την καλλιτεχνική του, φρενήρη πορεία, η οποία τον έχει κατατάξει εδώ και χρόνια στο Πάνθεον των θρύλων του metal, με ένα album εφάμιλλο των προηγούμενών του αλλά και της συνολικής του ιστορίας.
Κώστας Μουζακίτης: Στο Mandrake Project βρίσκονται όλα τα ‘’πρόσωπα’’ που λατρέψαμε στον Βρετανό τραγουδιστή. Καθηλωτικός, αφηγηματικός, επιθετικός και πάνω από όλα Μ\μελωδικός. Είναι ξεκάθαρο ότι ο Bruce περνάει μια από τις καλύτερες φάσεις της καριέρας του αλλά και της ζωής του γενικότερα. Καταφέρνει με χαρακτηριστική μαεστρία να φτάσει από την πιο χαμηλή έως την πιο ψηλή νότα, με τις μελωδίες και τα solos του Roy Z να είναι πραγματικά αψεγάδιαστα. Ο δίσκος είναι ένα μαγικό ταξίδι και δεν κουράζει καθόλου και σίγουρα στο μέλλον θα θεωρείται κλασικός. Η αιωνιότητα απέτυχε, την κέρδισε ο ‘Air Raid Siren’’. Respect.
Σάκης Νίκας: Η αλήθεια είναι ότι για κάποιο –μάλλον, αδιευκρίνιστο- λόγο κρατούσα μικρό καλάθι για το νέο album του Dickinson. Ευτυχώς, όμως, διαψεύστηκα…αν και όχι, σε απόλυτο βαθμό. Τι εννοώ; Το “The Mandrake Project” είναι ένα καλό album αλλά σε καμία περίπτωση δεν φτάνει τα μεγαλεία των τριών δίσκων μετά το 1997 (ξέρουμε όλοι ποιοι είναι αυτοί). Όχι ότι κάτι τέτοιο είναι εύκολο…απλώς το υπογραμμίζουμε. Ωστόσο, είναι ένα καλοδουλεμένο σύνολο συνθέσεων με πολύ καλή παραγωγή και τον Dickinson να πιάνει (φυσικά) υψηλά επίπεδα απόδοσης ειδικά όταν η ερμηνεία του περιορίζεται σε πιο χαμηλές νότες. Το “The Mandrake Project” είναι μία άξια προσθήκη στο εξαιρετικό back catalogue του Dickinson.
Highlight: “Eternity Has Failed” (το περιμέναμε άλλωστε), “Face In The Mirror”.
Μιχάλης Νταλάκος: Mεγάλη χαρά και προσμονή με γέμισε η ανακοίνωση της επιστροφής ενός από τους αγαπημένους μου τραγουδιστές στην solo δισκογραφία. Από την άλλη ήμουν απόλυτα σίγουρος ότι το να περιμένω ένα νέο “Accident Of Birth” θα ήταν σαν να περίμενα ένα νέο “Piece Of Mind” από τους επίσης αγαπητούς Maiden.
Tα δύο πρώτα single με άφησαν με ανάμικτα συναισθήματα. Δυστυχώς ακούγοντας το “The Mandrake Project” αυτό δεν άλλαξε. Σε αυτό το άλμπουμ ο Bruce επιλέγει μια πιο rock προσέγγιση, ο ήχος είναι αρκετά πιο μουντός και το ίδιο και η παραγωγή. Στην μια ώρα που διαρκεί το άλμπουμ υπάρχουν αρκετές καλές στιγμές αλλά και πολλές μέτριες. Δυστυχώς όλη αυτή η μαυρίλα δημιουργεί ένα αρκετά υποτονικό άλμπουμ.
Στο τέλος το “Mandrake” είναι ένα άλμπουμ που αν δεν έφερε το όνομα του Bruce πάνω του μάλλον δεν θα μας απασχολούσε και πολύ.
Γιώργος Τερζάκης: Αφήνοντας στην άκρη τα αστεία ελληνικά γράμματα του εξωφύλλου που η χρήση τους δεν βγάζει κανένα νόημα, το “The Mandrake Project” είναι όπως ακριβώς το περίμενα. Ένα απλά ΟΚ album. Έχει πολλά πλήκτρα και σε σημεία συμφωνικά μέρη, έχει τρία πολύ καλά τραγούδια (“Afterglow Of Ragnarok”, “Mistress Of Mercy”, “Shadow Of The Gods”) με τα υπόλοιπα να είναι μετριότατα έως και απαράδεκτα (“Resurrection Man”, “Fingers In The Wounds”). Στο τέλος, δε μου άφησε την επιθυμία να το ακούσω ξανά. Ξεπερνάει εύκολα τις τρεις πρώτες παντόφλες της solo δισκογραφίας του Bruce, δεν φτάνει ούτε στο ελάχιστο τα τρία επόμενα αριστουργήματα.
Ρωμανός Τερζής: Δύο πράγματα αισθάνθηκα όταν έβαλα να ακούσω το «Book of Souls» και έφτασαν στα αυτιά μου οι νότες του «If Eternity Should Fail»: αρχικά ανακούφιση, γιατί ήταν πολύ καλύτερο απ’ ότι το νερόβραστο «The Final Frontier», και εν συνεχεία προσμονή, για ένα νέο σόλο άλμπουμ του Dickinson, μιας και για εκεί προοριζόταν αρχικά η σύνθεση. 8,5 (πώς είπατε;) χρόνια μετά, ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μου το «Mandrake Project», αποτελώντας ένα ολοκληρωμένο έργο σε αυτό το ύφος; Όχι ακριβώς. Αρκετά άνισο, αρκετά «μακρινό» από τα άλλα «αδερφάκια» του, θέλει τις ακροάσεις του για να σε κερδίσει. Βέβαια, τη storytelling ικανότητα που επιδεικνύει/αποδεικνύει ο Bruce στα δύο τελευταία τραγούδια, «Shadow of the Gods» & «Sonata (Immortal Beloved)», δεν την έχει άλλος.
