Για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν έγινα fan των Νεοϋορκέζων. Αναγνώριζα μεν την ποιότητα στη μουσική τους και το πόσο καλοί παίκτες είναι, ποτέ όμως δεν κατάφεραν να με ξεσηκώσουν με τις συνθέσεις τους. Παρακολουθώ την πορεία τους εδώ και καμιά δεκαριά χρόνια και μέχρι εκεί, έχω όμως ανακαλύψει και κάποια ωραία πράγματα στον ήχο τους κατά διαστήματα.
Οι Coheed And Cambria, δικαιολογημένα ως ένα βαθμό, έχουν καταταγεί (από τον τύπο κυρίως) στο χώρο του progressive rock. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το “The Color Before The Sun” έχει από ελάχιστη έως καμία σχέση με το εν λόγω ιδίωμα. Ο δίσκος αυτός, είναι ένας pop δίσκος με rock/metal ενορχήστρωση. Η παραγωγή του μάλιστα, το κάνει να ακούγεται περισσότερο σαν electro pop. Θα μπορούσαν κάποιο από τα κομμάτια του να παίζεται στα… συστημικά κανάλια και ραδιοφωνικούς σταθμούς είναι η αλήθεια, λέω όπως κάποιο και όχι κάποια, αφού τα περισσότερα είναι γραμμένα πάνω στις ίδιες φόρμες και είναι δομημένα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Σαν κυκλοφορία, δεν έχει κάτι να δώσει ούτε στους ίδιους τους οπαδούς της μπάντας, το μόνο αξιοσημείωτο στοιχείο του album είναι η αλλαγή πλεύσης προς το mainstream. Δεν είναι κακό αυτό, θα πρέπει όμως το σχήμα να ψαχτεί σε κάπως διαφορετικά μουσικά χωράφια.
Το “The Color Before The Sun” είναι κατά την προσωπική μου άποψη, ό,τι χειρότερο έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα το συγκρότημα και το θεωρώ ακατάλληλο, σίγουρα για τον progressive και λιγότερο για τον alternative κόσμο.
