Μπορεί πλέον οι Dokken να κυκλοφορούν δίσκους κάθε τέσσερα χρόνια, αλλά αν είναι να βγάζουν τέτοιες ποιοτικές δουλειές, αξίζει η περίοδος αναμονής. Οι βάσεις είχαν τεθεί ήδη με το εξαιρετικό “Lightning Strikes Again” και μεταξύ μας δεν είχα καμία αμφιβολία ότι και το “Broken Bones” θα ήταν αναλόγου επιπέδου. Ο μεγάλος Don Dokken έχει βρει στο πρόσωπο του κιθαρίστα Jon Levin τον άνθρωπο εκείνο που θα αναδείξει με τις μελωδίες του το συναίσθημα των στίχων του Don και μπορεί ο Levin να υπολείπεται –για λίγο όμως- του ανυπέρβλητου George Lynch αλλά κάνει πάρα πολύ καλά τη δουλειά του.
Το “Broken Bones” θυμίζει τις ένδοξες μέρες των mid-80s και παρόλο που δεν επιδέχεται συγκρίσεων με δίσκους όπως “Under Lock and Key” & “Back For The Attack”, θυμίζει πολύ εκείνη την ατμόσφαιρα ενώ με τραγούδια όπως τα “Best of Me”, “For The Last Time” και “Fade Away” οι Dokken χτυπάνε τον ταύρο ανάμεσα στα μάτια, βρίσκουν στόχο, πετυχαίνουν διάνα…ε, καταλάβατε ότι τα πήγαν περίφημα. Η φωνή του Don είναι σταθερά μελωδική βγάζοντας ένα μοναδικό συναίσθημα ενώ ο οδοστρωτήρας Mick Brown προσδίδει την απαραίτητη αίγλη σε μία μπάντα που έχει χάσει τη μισή δύναμη της από την κλασική σύνθεση της. Πολύ φοβάμαι, όμως, ότι θα είχε χάσει πολλά περισσότερα αν τη διατηρούσε.
Αγοράστε το “Broken Bones” των Dokken…όπως και το “Lightning Strikes Again” είναι και αυτό εντυπωσιακό!
Highlight: Το δισκογραφικό του ντεμπούτο πραγματοποιεί με τους Dokken o πεπειραμένος μπασίστας Sean McNabb.
