Όπως κλείσαμε το 2023 έτσι…ανοίξαμε το 2024 και μάλιστα στο ίδιο μέρος. Αυτή τη φορά θα είχαμε την ευκαιρία να ξαναδούμε ζωντανά επί σκηνής δύο από τις καλύτερες tribute μπάντες και την πιο αντιπροσωπευτική εκδοχή του sleaze/glam ήχου που έβγαλε ποτέ η χώρα μας. Ας πάρουμε τα πράγματα, όμως από την αρχή.
Με μία σχεδόν ωριαία καθυστέρηση, άνοιξαν οι πόρτες και ο κόσμος που ήδη είχε σχηματίσει μία μεγάλη ουρά έξω από το Temple μπήκε στο χώρο αναμένοντας τους Wild Machine να…ξεκινήσουν το party. Και τι party ήταν αυτό! Με μπροστάρη τον καταιγιστικό και πάντα εντυπωσιακό Johny Hott (ο οποίος για εκείνο το βράδυ είχε μετατραπεί σε…Red Hott λόγω του κατακόκκινου outfit που φορούσε), οι Wild Machine όχι μόνο «ζέσταναν» τον κόσμο αλλά απέδειξαν ότι παραμένουν μία καλογυαλισμένη μηχανή πάνω στη σκηνή. Στην πραγματικότητα, μου έδωσαν την εντύπωση ότι η αραιή παρουσία τους στα συναυλιακά δρώμενα δεν τους έχει επηρεάσει καθόλου. Καλοπροβαρισμένοι και απίστευτα άνετοι έδωσαν ένα φανταστικό show βασιζόμενοι φυσικά στο album τους “II” (highlights τα “Viciouz Luv” και “Dirty Motel Room”) ενώ δεν παρέλειψαν να παίξουν και τρεις διασκευές σε Sweet (“Fox on the Run”), KISS (“Mr. Speed”) και AC/DC (“Jailbreak”). Θεωρώ ότι αυτό είναι το καλύτερο line-up των Wild Machine και ελπίζουμε να ακούσουμε σύντομα νέα δισκογραφική δουλειά τους.
Η συνέχεια ανήκε στους φανταστικούς Snakebite ή αλλιώς στην ελληνική εκδοχή του περίφημου Alice Cooper Show! Όσοι έχουν δει στο παρελθόν τα παιδιά ξέρουν πολύ καλά το πόση δουλειά έχουν ρίξει στις πρόβες προκειμένου να βγει ένα άρτιο και αξιόπιστο τελικό αποτέλεσμα. Η βραδιά στο Temple δεν αποτέλεσε, φυσικά, εξαίρεση και έτσι είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τα περισσότερα hits του Alice (με τη μερίδα του λέοντος να ανήκει, αναμενόμενα, στο “Trash”). Φυσικά τα κυριότερα σημεία του horror show του Alice ήταν παρόντα ενώ ειδική αναφορά θα πρέπει να κάνω στη βελτιωμένη συνολικά απόδοση όλων των παιδιών πάνω στη σκηνή. Η αρχή με το “Dirty Diamonds” ήταν ιδανική, η εκτέλεση των “Black Widow” και “Steven” ήταν αψεγάδιαστη ενώ προσωπικό highlight ήταν το “He’s Back” με τον κόσμο να τραγουδάει όλους σχεδόν τους στίχους κάτι που έγινε φυσικά και στα περισσότερα κομμάτια.
Η ώρα είχε έρθει για τους headliners της βραδιάς. Οι Dr. Crue φρόντισαν να…εξιτάρουν τον κόσμο με μία αντίστροφη μέτρηση που φαινόταν στον προτζέκτορα του Temple υπό τους ήχους του “Are You Ready” των AC/DC. Το μπάσιμο έγινε με τα “Wild Side” και “Looks That Kill” και κάπως έτσι το Temple πήρε φωτιά! Ο ήχος ήταν πεντακάθαρος, οι Dr. Crue έδιναν το δικό τους show παρουσιάζοντας άψογα όλα (σχεδόν) τα hits των Motley ενώ παράλληλα έπαιζαν από πίσω τα συνοδευτικά video-clips. Τα παιδιά έχουν δουλέψει πολλές ώρες στις πρόβες και αυτό είναι ολοφάνερο στις εμφανίσεις τους αφού οι εκτελέσεις των κομματιών είναι εξαιρετικές ενώ και το όλο attitude των παιδιών είναι σε…σωστή βάση αφού μιλάμε για tribute σε μία μπάντα που το attitude ήταν εξίσου σημαντικό με την ποιότητα των συνθέσεων. Ευχαριστήθηκα που οι Dr. Crue συμπεριέλαβαν στο set το “Saints of Los Angeles” ενώ θα προτιμούσα να έλειπε η διασκευή στο “Fight For Your Right To Party” (αν και καταλαβαίνω τη λογική πίσω από αυτό αφού δόθηκε η ευκαιρία στην κοπέλα που είχε αναλάβει τα δεύτερα φωνητικά να κάνει τα lead vocals). Όπως και να έχει τα παιδιά τα «έσπασαν», όλοι έφυγαν ικανοποιημένοι και αυτό είναι που μετράει σε τελική ανάλυση.
Ο απολογισμός της βραδιάς: μία γερή δόση από αυθεντικό sleaze/glam, ένα άριστα δομημένο tribute show στον απόλυτο Alice Cooper και έναν hair οδοστρωτήρα κατευθείαν βγαλμένο από το Sunset Strip. Μπράβο σε όλους!
Σάκης Νίκας
