Το heavy rock μας έχει δώσει πληθώρα δίσκων τα τελευταία χρόνια και παρόλο που συνέχεια αγγίζουμε τα όρια του κορεσμού (πόσο στόνερ να αντέξουμε πλέον) υπάρχουν πάντα κάποιες μπάντες που ξεφεύγουν από τον κανόνα με κυκλοφορίες που αξίζουν το χρόνο μας.
Οι Τεξανοί Duel έφτασαν αισίως στον κρίσιμο τρίτο δίσκο τους και καταφέρνουν να μας δώσουν την καλύτερη δουλειά τους μέχρι τώρα (έχουν περάσει μόλις 3 χρόνια από το ντεμπούτο τους). Το “Valley Of Shadows” περιέχει οκτώ εξαιρετικές συνθέσεις που είναι έξυπνα τοποθετημένες ώστε να κρατάνε το ενδιαφέρον του ακροατή ενώ οι μελωδίες και τα φωνητικά να φέρνουν στο μυαλό μια μίξη μεταξύ Bloodrock, Thin Lizzy και πρώιμων Danzig. Από άποψη παραγωγής (υπεύθυνος ο κιθαρίστας Jeff Hensen) δεν εντυπωσιάζουν αλλά έχουν πετύχει έναν οργανικό ήχο χωρίς να είναι πολύ βρώμικος (όπως κάνουν με το ζόρι τόσοι άλλοι, που δυστυχώς πάσχουν στον τομέα της σύνθεσης) ενώ ακόμα και η διάρκεια μοιάζει ιδανική (κάτω από 40’ όπως παλιά).
Το άλμπουμ ανοίγει με το “Black Magic Summer” και το πιασάρικο ρεφρέν του (όχι τυχαία το πρώτο video single) και τα φωνητικά του Tom Frank να τραβούν την προσοχή. Στο καπάκι συνεχίζουν με το απλό (σχεδόν rock n roll) ρυθμικά “Red Moon Forming” που έχει τις σωστές αρμονίες πάνω από τις μπασογραμμές του Shaun Avants μαζί με τις δεύτερες φωνές. Το μελαγχολικό και ταξιδιάρικο “Drifting Alone” είναι μία ακόμη καλή στιγμή ενώ η πρώτη πλευρά κλείνει με το “Strike and Disappear” που σιγοκαίει για δυόμιση λεπτά πριν ξεσπάσει στο δεύτερο μέρος με έναν σχεδόν motorheadικό τρόπο.
H δεύτερη πλευρά ανοίγει με το θρασίζον ριφ του “Broken Mirror” (ίσως το μόνο κομμάτι που με χαλάνε κάπως τα φωνητικά) πριν μπει το “Tyrant on the Throne”, μία από τις κορυφαίες στιγμές του άλμπουμ που μοιάζει λες και βγήκε από κάποια ξεχασμένο NWOBHM άλμπουμ. Το “I Feel no Pain” ρίχνει τους τόνους και πάλι (ξεχωρίζει κυρίως στο ρεφρέν) και το κλείσιμο θα έρθει με το “The Bleeding Heart” και το ανεβασμένο τέμπο του μαζί με έντονα southern στοιχεία. Είναι το μόνο κομμάτι που ξεφεύγει λίγο σε διάρκεια (6 λεπτά) αν και στην ουσία τα τελευταία 60 δευτερόλεπτα είναι απλά το κλείσιμο του δίσκου το οποίο μας αποχαιρετά ήρεμα ώστε να μπει και πάλι η εισαγωγή του πρώτου κομματιού (όμορφη/έξυπνη λούπα για όσους ακούσουν το άλμπουμ σε mp3 player πχ).
Ο δίσκος κυκλοφορεί από την Heavy Psych Sounds (από την οποία περιμένουμε και τα νέα Planet Of Zeus και Nightstalker).
