“Apotheosis”, ένας τίτλος που προέκυψε από τα συναισθήματα που δημιούργησε στη μπάντα η αντίδραση του κόσμου στην τελευταία περιοδεία με τον Apollo. Ένα live άλμπουμ που σηματοδοτεί το τέλος μιας πολύ επιτυχημένης πορείας για το συγκρότημα, μιας εποχής, αλλά και την απαρχή μιας άλλης.
Στις διπλές συναυλίες που απολάυσαμε σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα ακούσαμε πλούσιο υλικό από όλα τα άλμπουμ των Firewind, κάτι που δεν συμβαίνει δυστυχώς και σε αυτό το CD. Από την άλλη, εάν αυτό το άλμπουμ ήταν διπλό σίγουρα θα χωρούσαν κι άλλα τόσα και φυσικά κάποιος σαν κι εμένα θα γκρίνιαζε που δεν ήταν τριπλό και πάει λέγοντας. Όμως, ειλικρινά δεν κατάλαβα γιατί προτιμήθηκε μια διασκευή (“Maniac” – που προσωπικά δεν μου άρεσε από την αρχή) αντί για κάποιο άλλο αυθεντικό κομμάτι. Όπως για παράδειγμα θα μπορούσε να είναι το “Breaking The Silence” με την πολύ καλή παρουσία της Maxi Nil, ή το “Tyranny”, ή εάν ήθελαν κάποιο που δεν είχε συμπεριληφθεί στο προηγούμενο “Live Premonition” κάποιο από τα “I Will Fight Alone”, “Steal Them Blind” κλπ. Βέβαια, μια απλή απάντηση σε αυτό το «γιατί» θα μπορούσε να είναι το ότι η συγκεκριμένη ηχογράφηση δεν ήταν καλή, δεν άρεσε στη μπάντα και πάει λέγοντας. Ωστόσο, περίμενα από το εν λόγω CD τον ίδιο «συλλεκτικό» χαρακτήρα που είχαν οι δυο συναυλίες που παρακολούθησα με εκπλήξεις και κομμάτια που δεν παίζονταν συχνά ζωντανά, ή και ποτέ…
Βέβαια, πέρα από τα παράπονα που θα έχει ένας απαιτητικός οπαδός (δεν βγάζεις και άκρη, η αλήθεια να λέγεται!) έχουμε να κάνουμε με ένα άρτιο ζωντανό άλμπουμ γεμάτο παλμό, πάθος και ενέργεια, απόλυτα αντιπροσωπευτικό της ζωντανής εμφάνισης του συγκροτήματος. Η απόδοση αγγίζει το τέλειο σε όλο το “Apotheosis”, οι ιαχές “Firewind-Firewind” φέρνουν στη μνήμη τις εξαιρετικές συναυλίες, αλλά αφήνουν και μια μελαγχολία για την αποχώρηση του Apollo, που ήταν η φωνή του γκρουπ για τέσσερα άλμπουμ και οκτώ χρόνια, έχοντας ανταποκριθεί απόλυτα στο ρόλο του. Σίγουρα, το συγκρότημα δεν πρόκειται να αφήσει στην τύχη του το θέμα του μόνιμου επόμενου τραγουδιστή και όχι απλά αντικαταστάτη. Η επιλογή φαντάζομαι θα είναι συνετή και όχι βιαστική γιατί αν μη τι άλλο η εξαιρετική παρουσία του συγκροτήματος όλα αυτά τα χρόνια συνοδεύεται από αντίστοιχα υψηλές προσδοκίες και απαιτήσεις.
