Στα πλαίσια του εορτασμού των 20 χρόνων από τη δημιουργία των Firewind το συγκρότημα ολοκλήρωσε την περιοδεία του με δυο συναυλίες στην Ελλάδα, η δεύτερη εκ των οποίων την 1η Οκτωβρίου στο Principal Club Theater στην γενέτειρα του Gus G περνάει στην αιωνιότητα με αυτήν την κυκλοφορία.
Μετά το ομώνυμο “Firewind” άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 2020 και σηματοδότησε την έλευση του νέου τραγουδιστή Herbie Langhans αλλά και την επιστροφή της τετραμελής σύνθεσης, έρχεται αυτό το σουβενίρ για να επισφραγίσει αυτή την αλλαγή εποχής για το συγκρότημα. Αυτό λοιπόν που εμφανίζεται μπροστά στα μάτια μας είναι ολόκληρη η συναυλία εκείνης της βραδιάς από την αρχή ως το τέλος. Στο δεύτερο επίσημο οπτικό προϊόν των Firewind, το πρώτο ήταν το “Live Premonition” από το μακρινό 2008, βλέπουμε το συγκρότημα να επιστρέφει στα βασικά με μία μόνο κιθάρα στη σκηνή και προφανώς χωρίς πλήκτρα και έναν πληρέστατο τραγουδιστή που αποδίδει εξαιρετικά όλο το υλικό. Ειδικά στα «πρώτα» “I Am The Anger” και “Between Heaven And Hell” η φωνή του πάει γάντι. Επίσης, τα καινούρια τραγούδια είναι έξι (“Welcome To The Empire”, “Devour”, “Orbitual Sunrise”, “Overdrive”, “Breakaway” και “Rising Fire”) πολύ λογικά αφού αυτό είναι το διαβατήριο της νέας σύνθεσης, το οποίο στέκεται πολύ καλά δίπλα στα παλιότερα και πιο κλασικά που είναι δεκατρία.
Οι λήψεις είναι προφανώς επαγγελματικές, με πολλές κάμερες που καταγράφουν όλη τη δράση πάνω και κάτω από τη σκηνή, ενώ δεν λείπει και ένας γερανός που ίπταται πάνω από μπάντα και κοινό προσφέροντας εντυπωσιακά αποτελέσματα. Το κοινό είναι ζεστό από την αρχή καθώς πέρα από την ζωντανή ηχογράφηση/βιντεοσκόπηση, αυτή ήταν η πρώτη φορά που οι Firewind εμφανίζονταν στην πόλη μετά από 5 χρόνια, οπότε είναι ιδιαίτερα εκδηλωτικό ακόμα και στο drum solo του Jo Nunez. Από εκεί και πέρα η απόδοση της μπάντας είναι πολύ καλή από την αρχή ως το τέλος με τον ήχο της να γίνεται πιο heavy με την απουσία πλήκτρων (πέρα κάποιων ηχογραφημένων όπου χρειάζεται), ενώ ο Gus G χωρίς δεύτερη κιθάρα «έχει περισσότερη δουλειά», την οποία φέρνει σε πέρας με άνεση και στυλ, προσθέτοντας μικρές φράσεις και αυτοσχεδιασμούς εδώ κι εκεί. Άλλωστε, οι Firewind ξεκίνησαν σαν κουαρτέτο 20 χρόνια πριν και χωρίς πλήκτρα, οπότε αυτό το σχήμα και οι απαιτήσεις του δεν είναι κάτι καινούριο.
Να σημειώσουμε ότι σαν περιεχόμενο δεν υπάρχει κάτι έξτρα, όπως είχε για παράδειγμα το “Live Premonition”, βίντεοκλιπ, κάποιες unplugged εκτελέσεις κλπ, ούτε υπάρχει διαφορά στο tracklist από τα 2 CD στο BluRay. Επίσης, δεν υπάρχει κάποιο τραγούδι από το “Forged By Fire”, το μοναδικό με τον Chity Somapala στα φωνητικά… θα ήθελα το “Tyranny”, αντί για παράδειγμα τη διασκευή στο “Maniac” –όσο απολαυστικός κι αν είναι ο χορός του Herbie-, αλλά δεν μπορείς να τα έχεις όλα σε αυτή τη ζωή.
Οι Firewind αξίζουν τον σεβασμό μας, πέρα από όλα τα υπόλοιπα, διότι στηρίζουν ένα κατεξοχήν φορμάτ της rock και metal μουσικής, το ζωντανό άλμπουμ. Αυτό δυστυχώς είναι κάτι που πλέον έχει παραγκωνιστεί από τις περισσότερες μπάντες στην εποχή μας, ενώ όμως είναι τόσο χαρακτηριστικό για την αγαπημένη μας μουσική και τόσο σπουδαίο στο παρελθόν με κυκλοφορίες όπως τα “Unleashed In The East”, “No Sleep Til’ Hammersmith”, “Live And Dangerous”, που εδραίωσαν τα μεγαθήρια σε όλο τον κόσμο. Γιατί, τι πιο σημαντικό από την συναυλία, την επαφή του κοινού αυτοπροσώπως με τον καλλιτέχνη και το συγκρότημα, τη συμμετοχή με όλες τις αισθήσεις ζωντανά και κατ’ επέκταση του ντοκουμέντου αυτής της μοναδικής εμπειρίας;
Highlights: οι κραυγές του κόσμου που ακούγονται τόσο δυνατά πρώτη φορά στο “Mercenary Man”, τα αναμμένα φωτάκια των κινητών στο “Lady Of 1.000 Sorrows”, το ατελείωτο σόλο του “Breakaway” ο καπνός που βγαίνει από τους μαγνήτες της κιθάρας του Gus στο “The Fire And The Fury” και φυσικά η τούρτα στο τέλος.
