Πρώτον, κάτι το οποίο πρέπει να ειπωθεί. Οι Gojira είναι η καλύτερη heavy metal μπάντα στον πλανήτη αυτή την στιγμή. Μουσικά, συνθέτουν πάντα πολύ καλούς δίσκους και κατάφεραν μέχρι στιγμής να αποκτήσουν μια πολύ καλή βάση φανς και φαντάζομαι πως τώρα με το καινούριο συμβόλαιο με μια μεγάλη δισκογραφική όπως η Roadrunner αυτή η βάση θα μεγαλώσει. Τα άλμπουμ τους και οι συναυλίες τους είναι τόσο αξιοσημείωτες που έχει δημιουργηθεί υπερθετικό “Gojiramazing” για να περιγράψει κάτι το ιδιαιτέρως ξεχωριστό.
Το “L’enfant Sauvage” είναι ο πέμπτος δίσκος από τους Γάλλους Thrash/Progressive metallers και έρχεται τέσσερα χρόνια μετά το τέλειο “The Way of the Flesh”. Η σύνθεση τους για μία ακόμη φορά είναι η ίδια. Ίσως αυτός να είναι ένας λόγος για την σταθερά καλή απόδοση της μπάντας. Ξεκίνησαν το 1996 και από την πρώτη μέρα είναι οι ίδιοι τέσσερις άνθρωποι να δημιουργούν μουσική που αγαπάνε.
Με αυτόν το δίσκο θα μπορούσαν να κάνουν διάφορους συμβιβασμούς στον ήχο τους μιας και τους ανοίγονται νέες πόρτες με την νέα δισκογραφική συμφωνία. Παρόλα αυτά δεν έκαναν κανέναν απολύτως. Εκπληκτικά riffs, δυνατά grooves, εκπληκτικές μελωδικές γραμμές και φυσικά ο χαρακτηριστικός ήχος με το σύρσιμο των πενών.
Ο δίσκος αρχίζει με το βαρύ “Explosia”. Βίαια riffs που διακόπτονται από slides και φρενήρη ντραμς. Καθώς το κομμάτι συνεχίζει, το βαρύ riff δίνει την θέση του στις πολυ-ρυθμίες και στην συνέχεια αλλάζει για μια ακόμη φορά σε μια σχεδόν υπνωτική μελωδία. Τα φωνητικά του μεγαλύτερου Duplantier είναι γεμάτα θυμό, ενέργεια και μελωδικότητα. Αυτό είναι αξιοθαύμαστο με αυτή τη μπάντα. Καταφέρνουν και συνδυάζουν τον καθαρό θυμό με ωραίες μελωδικές γραμμές.
Το ομότιτλο κομμάτι είχε κυκλοφορήσει αρκετές εβδομάδες πριν την κυκλοφορία του άλμπουμ και έχει αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις στα αυτιά των ακροατών. Ένα ακόμη πολύ καλό στοιχείο στο άλμπουμ είναι η ακολουθία των κομματιών. Το άλμπουμ σε αφήνει να χαλαρώσεις με το ορχηστρικό “The Wild Fire”. Το κομμάτι αυτό είναι “η ηρεμία πριν την καταιγίδα” γιατί στα επόμενα τρία κομμάτια φτάνουμε στην κορύφωση του άλμπουμ.
“Planned Obsolescence”, “Mouth of Kala” και “Gift of Guilt” είναι τρία αλλεπάλληλα χτυπήματα στον ακροατή. Τονίζουν όχι μόνο την ενέργεια αλλά και την μελωδία που δημιούργησαν οι Γάλλοι. Όχι μόνο με τις κιθάρες, αλλά και με τα φωνητικά και τα ντραμς.
To “L’enfant Sauvage” δεν είναι απλά άλλος ένας δίσκος για το 2012… Η τετράδα από την Γαλλία δημιούργησε έναν δίσκο ο οποίος εύκολα ακούγεται ξανά και ξανά και ξανά. Groovατα riffs, πολλή ενέργεια, καινοτόμες ιδέες και μοναδική μουσική.
Υ.Γ. Νομίζω είναι καιρός να τους δούμε σε ένα headline show στην Ελλάδα.
