Μια… ανάσα δροσιάς έφεραν στο στερεοφωνικό μου με το τρίτο τους άλμπουμ οι Green Lung. Το ότι ακόμα ακούω μετά από δύο χρόνια το προηγούμενο άλμπουμ τους “Black Harvest” πιστεύω πως λέει πολλά. Είχα μεγάλες προσδοκίες από την νέα τους δουλειά οπότε έπεσα με τα μούτρα πάνω του εδώ και αρκετό καιρό.
Παρότι νέο συγκρότημα σχετικά οι Green Lung πιστεύω ότι ήδη έχουν κάνει ένα καλό όνομα στην σκηνή. Μπορεί η βάση τους να είναι το Λονδίνο αλλά από τα πρώτα λεπτά της ακρόασης καταλαβαίνεις ότι θα ζήσεις ένα ταξίδι που θα σε πάει σε όλα τα αρχέγονα μέρη της Γηραιάς Αλβιώνας. Υπάρχει όντως κάτι το μαγευτικό σε αυτόν τον τόπο.
Αυτό το ιδιαίτερο κράμα από doom, stoner και metal που παίζουν οι Green Lung είναι ένας ήχος τόσο προσιτός μα ταυτόχρονα και τόσο ιδιαίτερος. Για τους πιο μεγάλους σε ηλικία οι αναφορές σε σχήματα μεγαθήρια όπως οι Black Sabbath, οι Deep Purple και ακόμα και οι Pink Floyd, κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Όμως όλα αυτά είναι τόσο εξαιρετικά πλεγμένα με τις πιο σκληρές γραμμές του σχήματος που κάνουν τον ήχο τους αρκετά χαρακτηριστικό. Σε αυτό φυσικά συνεισφέρει και η εξαιρετική φωνή του Tom Templar.
Δεν χρειάζεται κανείς να δει το βίντεο του “Hunters In The Sky” για να πιάσει το έντονο μυστηριακό κλίμα του δίσκου. Οι πινελιές που προσθέτει το όργανο του John Wright παίζουν σημαντικό ρόλο. Στιχουργικά αρτιότατο το άλμπουμ κάνει μια βουτιά στην ιστορία αυτής της χώρας με τους μύθους της.
Είναι όμως το καλύτερο άλμπουμ των Green Lung αυτό; Είναι ίσως λίγο νωρίς να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Περιλαμβάνει συνθέσεις όπως το “Hunters”, το “The Forest Church” και Mountain Throne” που αδιαμφησβήτητα είναι εξαιρετικές. Από την άλλη υπάρχουν και στιγμές όπως το τυπικά καλό “Maxine”. Στα αυτιά μου προς το παρόν ακούγεται ισόβαθμο με το “Black Harvest”. Αυτό από μόνο του το σπρώχνει αρκετά ψηλά στην λίστα μου με τα καλύτερα άλμπουμ του 2023!
