Να λοιπόν που αξιωθήκαμε να έχουμε στα χέρια μας το πρώτο άλμπουμ των Heavy Load μετά από 40 χρόνια, κάτι που ακόμα και οι πιο φανατικοί τους οπαδοί δεν θα φαντάζονταν. Κι όμως η επαναδραστηριοποίηση τους το 2017 έβαλε το νερό στο αυλάκι και ιδού…
Με το πρώτο άκουσμα αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι πως αυτό που ακούς είναι αυθεντικό. Σε αντίθεση με τα σύγχρονα και προφανώς κατά πολύ μεταγενέστερα συγκροτήματα που αναβιώνουν μια εποχή της αγαπημένης μας μουσικής στον ήχο τους, εδώ έχουμε ατόφια ατμόσφαιρα ‘80s και ‘70s, σαν αυτά τα τραγούδια να ήταν κλειδωμένα σε μια κάψουλα και να περίμεναν να απελευθερωθούν. Η αλήθεια είναι πως κάποια όντως ήταν, όπως το “Walhalla Warrios”, που είχε εμφανιστεί σαν demo και είχε παιχτεί και στο UTHXIII. Κάποια άλλα είχαν ηχογραφηθεί στο Thunderoad Studios και αναστήθηκαν με παλιές αναλογικές μεθόδους και εξοπλισμό, ενώ δυο είναι καινούρια.
Το άλμπουμ ανοίγει με το “Ride The Night”, που γίνεται μονομιάς κλασικό. Το στιβαρό riff και η αγεραστη μελωδία χτίζουν ιδανικά το πρώτο από αρκετά έπη που θα ακολουθήσουν. Εντυπωσιακή είναι και η ενορχήστρωση με έγχορδα σε πολλά σημεία του άλμπουμ,που μπορεί στα χαρτιά να φαίνεται παράταιρη,όμως ακούγοντας τα τραγούδια είναι απολύτως ταιριαστή.
Η συνέχεια με το «ανθεμικό» mid-tempo “We Rock The World”, που έχει γράψει και τραγουδά ο Styrbjörn… Μου θύμισε Uriah Heep για κάποιο λόγο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι προέρχεται από τα ‘70s, όπως και το σόλο κιθάρας που περιέχει.
“Walhalla Warriors”: μεγαλοπρεπέστατος ύμνος με την απόλυτα ταιριαστή υπόκρουση των βιολιών. Κι αυτό το τραγούδι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «κλασικό Heavy Load», αφού κουβαλάει ατόφιο το DNA των Σουηδών θρύλων. Απόλυτο highlight το σόλο στο μπάσο κάπου στη μέση και ο «διάλογος» με την κιθάρα, ενώ παράλληλα τα τύμπανα κάνουν γεμίσματα που επαναφέρουν μονομιάς τη μαγεία που είχε η αγαπημένη μας μουσική τις περασμένες χρυσές δεκαετίες, με όλα τα όργανα να πρωταγωνιστούν και κανένα να μην παραγκωνίζεται.
Στο “Angel Dark” οι Heavy Load χαϊδεύουν το γκάζι, καθώς το τέμπο γίνεται λίγο πιο γρήγορο, αν και το τραγούδι έχει πολλές εναλλαγές στο ρυθμό και τη μελωδία, που φέρνουν στο μυαλό progressive rock. Τα σχεδόν χορωδιακά φωνητικά χτίζουν και πάλι μια μαγική ατμόσφαιρα που σε απορροφά.
“Slave No More”, το πιο βαρύ τραγούδι του “Riders Of The Ancient Storm”, που θα μπορούσαμε άνετα να πούμε ότι θυμίζει Black Sabbath, αν δεν είχε τα πλήκτρα. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι το «ασύμμετρο» κιθαριστικό μεθυστικό riff που διαπερνά το τραγούδι και τα εφιαλτικά πλήκτρα, ενώ τα τύμπανα του Styrbjörn κεραυνοβολούν ολοένα και πιο γρήγορα. Τέτοια τραγούδια δεν γράφονται πια, γιατί αυτό το καλούπι έχει σπάσει. Κι όμως, τόσο αυτό, όσο και το επόμενο είναι τα δυο πιο καινούρια κομμάτια που γράφτηκαν γι’αυτό το άλμπουμ.
“Raven Is Calling”: μετά το αργόσυρτο και μυστηριώδες “Slave No More”, έρχεται να ανεβάσει ταχύτητα με τον Styrbjörn και πάλι στα φωνητικά. Εδώ, οι κιθάρες οργιάζουν σε ατελείωτα σόλο, με τα έγχορδα να συνοδεύουν εξαιρετικά τον καταιγισμό.
“Sail Away” το τελευταίο τραγούδι μοιάζει να είναι και το πιο φορτισμένο συναισθηματικά, έτσι ακούγεται τουλάχιστον. Θες είναι ο τόνος που τραγουδάει ο Ragne; Οι στίχοι; Το όλο ύφος του τραγουδιού; Τα απίστευτα σόλο στην κιθάρα; Το αίσθημα της κορύφωσης που σου δίνει μετά από όλες αυτές τις κομματάρες που προηγήθηκαν γνωρίζοντας ότι αυτό είναι το τελευταίο; Όλα αυτά μαζί; Δεν ξέρω! Εγώ πάντως, στο άκουσμά του ανατρίχιασα.
Τέλος, στο CD υπάρχει το instrumental bonus track, “Butterfly Whispering”, μια 7 λεπτη σύνθεση που δεν κλέβει την παράσταση από το υπόλοιπο αριστούργημα, αλλά λειτουργεί σαν ένα μικρό διάλειμμα πριν ξαναβάλεις το άλμπουμ να παίξει από την αρχή.
Σαν γενική παρατήρηση θα ήθελα να επισημάνω ότι ακούγοντας αυτό το άλμπουμ σήμερα, ενώ έχει ακούσει κανείς άλλες παραγωγές της εποχής μας, θα διαπιστώσει πως οι Heavy Load έχουν κάνει μια παραγωγή που δεν έχει τόσο υψηλή ένταση, ώστε να ακούγονται όλα στο τέρμα, αλλά έχουν δώσει χώρο σε όλα, έχουν αφήσει τις δυναμικές όλων των οργάνων να αποτυπωθούν στην μίξη. Αποτέλεσμα, βάθος, ατμόσφαιρα και εν τέλει μια μοναδική μουσική εμπειρία μακριά από τις πλαστικές και χωρίς λόγο βαβουριάρικες παραγωγές που μας κατακλύζουν.
Μακάρι, το πάθος, η έμπνευση και η δημιουργικότητα των τιτάνων Ragne Wahlquist (φωνή, κιθάρα), Styrbjörn Wahlquist (τύμπανα, φωνή), Torbjörn Ragnesjö (μπάσο) και του νεότερου Niclas Sunnerberg (κιθάρα) να μας χαρίσουν κι άλλο τόσο αξιόλογο υλικό!
