Ορισμένοι τραγουδιστές, όταν κυκλοφορούν νέο υλικό, έχουν ορισμένα αβαντάζ που συντελούν στο να αξιολογείται ο εκάστοτε δίσκος τους με μία –κατά το μάλλον ή ήττον- θετική προδιάθεση. Ένα από αυτά τα αβαντάζ είναι να έχει συνδέσει το όνομα του με μία λαμπρή και πετυχημένη πορεία. Ένα άλλο είναι να έχει το μοναδικό χάρισμα μίας εξαιρετικής όσο και αναγνωρίσιμης φωνής. Ο Jimi Jamison τα έχει σε περίσσεια τα παραπάνω και για τον υπογράφοντα το κείμενο αυτό αποτελεί μεγάλη αδυναμία αφού μαζί με τον Steve Perry θεωρώ ότι αντιπροσωπεύουν την ελίτ των AOR ερμηνευτών!
Το “Never Too Late” είναι ένας ακόμη προσωπικός δίσκος του Jamison και για μια ακόμη φορά όχι μόνο σε κολλάει στον τοίχο αλλά αποδεικνύει ότι όσα χρόνια και να περάσουν οι παλιές καραβάνες πάντα θα βρίσκουν τρόπο να ξεχωρίζουν με τις δουλειές τους. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα…two men show! Από τη μία έχουμε τον Jimi Jamison που ερμηνεύει αψεγάδιαστα 11 κορυφαία AOR τραγούδια τα οποία φέρουν τη συνθετική σφραγίδα του Erik Martensson (ο οποίος παίζει σχεδόν τα πάντα στο album).
Με μία ατμόσφαιρα που παραπέμπει πότε σε ύστερους Journey (κυρίως του “Revelation”) και πότε σε Survivor (φυσικά) της περιόδου 1984-1986, το “Never Too Late” διεκδικεί άνετα τον τίτλο της κορυφαίας AOR κυκλοφορίας της χρονιάς!
Highlight: Αναμένοντας το νέο δίσκο των Survivor…έστω και χωρίς τον μεγάλο Jim Peterik.
