Το ότι ο Joel Hoekstra εδώ και μία περίπου δεκαετία βλέπει την καριέρα του να διανύει μία ανοδική πορεία είναι μάλλον δεδομένο και ολοφάνερο σε όλους τους hard rock fans ανά τον κόσμο. Τον γνωρίσαμε κυρίως από την παρουσία του στους Night Ranger μέχρι που τον εντόπισε ο Coverdale και τον πήρε στους Whitesnake ενώ διόλου αμελητέα δεν είναι η παρουσία τους στους Trans-Siberian Orchestra και στη μπάντα της Cher. Πρωτοκλασάτα πράγματα, έτσι;
Αυτό που μου αρέσει ιδιαίτερα στο προσωπικό αυτό project του κιθαρίστα είναι το γεγονός ότι δεν πρόκειται για μία ακόμη σειρά instrumental albums όπου σχεδόν εξ ορισμού αφορούν ένα περιορισμένο ακροατήριο. Όχι, καμία σχέση. Πρόκειται για μελωδικό hard rock με πάρα πολύ καλή και δυνατή παραγωγή (κάτι που τόσο πολύ λείπει στο χώρο αυτό σήμερα) όπου η έμφαση δίνεται στη σύνθεση και όχι στην τεχνική δεξιότητα η οποία είναι ούτως ή άλλως δεδομένη. Το ντεμπούτο πριν από έξι περίπου χρόνια είχε αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις. Το “Running Games” είναι ένα σκαλοπάτι πιο πάνω για τον Hoekstra ο οποίος με τη συνδρομή σπουδαίων ονομάτων όπως οι Russell Allen, Derek Sherinian, Vinny Appice, Tony Franklin, Jeff Scott Soto κ.α. ανεβάζει ψηλά τον πήχη ποιότητας.
Θεωρώ ότι εδώ έχουμε ένα πιο συγκεκριμένο τελικό αποτέλεσμα από πλευράς Hoekstra αφού μιλάμε για ένα συνδυασμό melodic hard rock με ένα επικό στοιχείο που προκύπτει τόσο από την προαναφερθείσα παραγωγή όσο κυρίως και από την χαρακτηριστική φωνή του Allen (σ.σ. ο Soto περιορίζεται αυτή τη φορά σε ρόλο backing vocalist). Όμως εκεί που μαγεύει ο Hoekstra είναι στις λεγόμενες (πάλαι ποτέ) εμπορικές στιγμές του δίσκου που αποτελούν και τα αδιαμφισβήτητα highlights: αναφερόμαστε στα “How Do You”, “Lonely Days”, “Hard To Say Goodbye”. Όπως και να έχει πάντως μιλάμε για ένα απολύτως ποιοτικό album που αξίζει να τσεκάρετε. Και αυτό λέει πολλά όταν μιλάμε για κυκλοφορία της Frontiers…
Highlight: Οι Lenny Castro, Dave Eggar, Chloe Lowery, Katie Kresek συμπληρώνουν το παλμαρέ των καλεσμένων.
