Για την περίπτωση των Killing Joke ότι και να αραδιάσουμε θα είναι λίγο. Μιλάμε για ένα από τα πλέον επιδραστικά αλλά και πολύπλευρα στον ήχο τους σχήματα ever.
Το καινούργιο τους album τιτλοφορείται με τη χρονιά που διανύουμε και προς το τέλος της οποίας κατά το ημερολόγιο των Mayas και συγκεκριμένα στις 21 Δεκεμβρίου, θα έχουμε την περιβόητη συντέλεια του κόσμου, θέμα που αναμεμιγμένο με τα τρέχοντα πολιτικά και οικονομικά προβλήματα που πλήττουν τον κόσμο σήμερα αποτελούν το concept αυτού του δίσκου.
Ενός δίσκου δυναμίτη από τους πάντα καταιγιστικούς Λονδρέζους που δεν έχει να ζηλέψει και πολλά από τους πρώτους τους, της δεκαετίας του ’80 όταν και μεσουράνησαν, όχι τόσο εμπορικά, όσο στις καρδιές αυτών στους οποίους “μίλησαν” και μάλλον “μιλάνε” ακόμα.
Για άλλη μια φορά οι Killing Joke πατάνε τσίτα τα γκάζια, έχουν “φορέσει” το punk κοστούμι τους, (με λίγο new wave ρίγα θα έλεγα) και δηλώνουν ότι έχουν πολλά, μα πάρα πολλά ακόμα να δώσουν.
Είναι πραγματικά σπουδαίο το γεγονός ότι υπάρχει τόση ενέργεια από σχήματα που βρίσκονται 35 χρόνια στην πιάτσα και παράλληλα ανησυχητικό το ότι δεν φαίνεται ανάλογη διάδοχη κατάσταση από τις νεότερες φουρνιές. Μήπως οι Killing Joke το βλέπουν αυτό και τα…σπάνε;
