Υπάρχουν άλμπουμ που τα ακούς έχοντας μια προκατάληψη . Στο άκουσμα ονομάτων όπως του μπασίστα Tony Levin (King Crimson, Liquid Tension Experiment), του κιθαρίστα David Torn και του ντράμερ Alan White (Yes) το μόνο που μπορείς να περιμένεις είναι ένα τουλάχιστον ευχάριστο άλμπουμ. Και όντως αυτοί οι τιτάνες του Progressive Rock έγραψαν έναν πολύ καλό δίσκο.
Ίσως να περιμένετε έναν δίσκο νοσταλγό των 70s αλλά όχι, αυτό το άλμπουμ είναι αρκετά μοντέρνο έτσι ώστε να συγκριθεί με οποιαδήποτε σύγχρονη κυκλοφορία. Μοντέρνα κομμάτια, με πολύ καλή παραγωγή και εξαιρετικές συνθέσεις. Το “Levin Torn White” είναι ένα ορχηστρικό άλμπουμ, οπότε απευθύνεται σε κόσμο ο οποίος μπορεί να ζήσει χωρίς φωνητικά σε κομμάτια.
Αρχικά τα κομμάτια δημιουργούν μια άκρως τρομακτική ατμόσφαιρα. Όσο προχωρά όμως, τα κομμάτια γίνονται πιο γρήγορα, με πολλές αλλαγές στους ρυθμούς και γενικά γίνεται πρόκληση το να προσπαθήσεις να προβλέψεις το groove του κομματιού. Είναι εύκολο να χαθείς μέσα σε ένα διαφορετικό κόσμο που δημιουργείται από τους πολλούς ήχους. Επίσης κομμάτια σαν το “The Hood Fall” είναι πολύ μελωδικά και ακόμα κανένα κομμάτι δεν διαρκεί παραπάνω από 6 λεπτά πράγμα που κάνει τον δίσκο πιο ευχάριστο.
Τα κομμάτια ακούγονται σαν να είναι αυτοσχεδιασμένα εκείνη την στιγμή, αλλά σε κανένα σημείο δεν ακούγονται μουσικές υπερβολές, ενώ συνδυάζουν το κλασικό ροκ με τη τζαζ. Οι τρείς βιρτουόζοι έγραψαν ένα άλμπουμ που εύκολα θα μπορούσε να ονομαστεί “Controlled Chaos”. Αρκετά κομμάτια σε σημεία θυμίζουν King Crimson αλλά οι κιθαριστικές πινελιές του Torn υφαίνουν ένα πολύ πλούσιο ήχο που τα αλλάζει άρδην .
Το άλμπουμ αυτό έχει να προσφέρει κάτι σε οποιονδήποτε φαν του progressive rock. Και αν κάποια στιγμή νιώθετε ότι θέλετε να ανακαλύψετε κάτι καινούριο ακούστε αυτό το δίσκο. Είναι λίγο αντιφατικό αλλά οι γερόλυκοι προσφέρουν κάτι νέο και φρέσκο για το αυτί.
