Πάντοτε αντιμετώπιζα τις ορχηστρικές συνθέσεις (instrumental στα Ελληνικά) σαν μια πρόκληση από την μεριά μου σαν ακροατής για το αν μπορεί ένα τραγούδι χωρίς στίχους να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον και να με κρατήσει. Στο νέο τους άλμπουμ οι Long Distance Calling δεν έχουν μόνο ορχηστρικά, αλλά τα τραγούδια με φωνητικά σου δίνουν την εντύπωση ότι παίζουν το δεύτερο ρόλο, αφού είναι όλα κι όλα τέσσερα (πέντε με το bonus track).
Το συγκρότημα δεν βάζει στεγανά, πιστό στις prog αρχές του κατευθύνει τις μελωδίες του ελεύθερα και αβίαστα χωρίς να ενδιαφέρεται για ταμπέλες. Οι αποχρώσεις του “Trips” είναι γκρίζες, μελαγχολικές και μυστήριες με τα μουσικά θέματα άλλοτε να υπνωτίζουν και άλλοτε να ταξιδεύουν. Τα λιγοστά φωνητικά ανήκουν στον σόλο καλλιτέχνη Petter Carlsen, για τον οποίο δεν διευκρινίζεται αν θα πρέπει να θεωρείται μέλος του γκρουπ, ή καλεσμένος. Συγκριτικά με προηγούμενες δουλειές τους το “Trips” μπορεί να θεωρηθεί πιο soft, όχι τόσο post rock, ή prog, αλλά πιο “mainstream”. Ωστόσο, είναι μια πολύ αξιόλογη δουλειά που ακούγεται με ενδιαφέρον από την αρχή ως το τέλος, προσθέτοντας άλλο ένα αξιοσημείωτο άλμπουμ στη δισκογραφία των Long Distance Calling.
