Σε ρηχά νερά κινείται ο George Lynch και η παρέα του στη νέα δισκογραφική τους δουλειά με τίτλο “Sun Red Sun”. Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, αν επρόκειτο για μία τυχαία άλλη μπάντα, ίσως να κρίναμε το album με περισσότερη επιείκια. Όμως, όταν μιλάμε για τους Lynch Mob που έχουν γράψει μερικά από τα πιο όμορφα hard rock τραγούδια από την αρχή της δεκαετίας του 90 και μετά, τότε οι απαιτήσεις μας είναι σαφώς αυξημένες.
Οι Lynch Mob επιστρέφουν, λοιπόν, με την ίδια ακριβώς σύνθεση (Lynch/Logan/Crane/Googan) που κυκλοφόρησε το EP “Sound Mountain Sessions” πριν από λίγους μήνες και καταθέτει ένα σύνολο κομματιών που ναι μεν δεν είναι διόλου αδιάφορα αλλά από την άλλη απέχουν πολύ από το να σε καθηλώσουν και να σε κάνουν να βάλεις στο “repeat” το δίσκο.
Σίγουρα, υπάρχουν κάποια highlights, όπως π.χ. το instrumental “Black Waters” όπου ο Lynch αποδεικνύει (για εκατομμυριοστή φορά) πόσο σπουδαίος κιθαρίστας είναι ή το “Burning Sky” όπου ο Oni Logan εντυπωσιάζει με την απόδοσή του πίσω από το μικρόφωνο. Κατά τα άλλα, όμως, λίγα πράγματα…τυπικό, blues-based hard rock, με συνθέσεις που δεν μένουν και είναι ξεκάθαρο ότι θα ήθελαν περισσότερη δουλειά.
Το “Sun Red Sun” δεν απογοητεύει αλλά δεν εντυπωσιάζει κιόλας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι Lynch Mob έχουν κυκλοφορήσει πολύ καλύτερους δίσκους.
Highlight: To ομώνυμο κομμάτι είναι ένας φόρος τιμής στον πρόωρα χαμένο τραγουδιστή των Badlands (και όχι μόνο) Ray Gillen.
