Μήπως ο Andy Tillison βρήκε την τέλεια γυναικεία φωνή για τις δουλειές του; Μήπως οι Prog αναζητήσεις εκφράζονται το ίδιο καλά με ένα κορίτσι πίσω από το μικρόφωνο; Μήπως να πάψω να ρωτάω και να σας πω δυο κουβέντες για αυτή την Βρετανική (Ουαλική για την ακρίβεια) μπάντα που ήδη γιορτάζει δέκα χρόνια ύπαρξης;
Το κόλπο το ξεκίνησε ο πολύ-οργανίστας και δημιουργός Rob Reed (Cyan) το 2001 και η κολώνια κρατάει χρόνια και μάλιστα λαμβάνει σωρηδόν βραβεία και τιμές από την Classic Rock Society. Μαζί του η Christina Maria Booth (φωνή) και ο Chris Fry στις κιθάρες. Με το εναρκτήριο “Glitterball” έχω φύγει στο διάστημα… Οι εκπληκτικές μελωδίες τους σε συνδυασμό με την κατά διαστήματα Anneke-κή φωνή της κοπελιάς είναι το κλειδί για να πάθεις και να μάθεις, για να ακούσεις και να αγαπήσεις. Τέρμα μελωδία και βελούδινα ρεφρέν, ενώ παράλληλα πιάνεις τον εαυτό σου να σκέφτεται «Καλά, πώς το έπαιξαν αυτό; Δεν είναι πανδύσκολο να βγει»; Ναι, είναι! Και; Πολλές μελωδίες σε 6/8 (Turn the tide) και τρομερά καψόυρικα σόλο.
Μπήκα και είδα τη μπάντα ζωντανά στη σκηνή. ΤΕΛΕΙΟΙ! Καταπληκτικός ήχος, ιδανική απόδοση των τραγουδιών, δίσκος η φωνή και τα λοιπά και τα λοιπά… Δεν είναι τυχαίο ότι η Christina έχει ψηφιστεί πέντε φορές σαν καλύτερη (γυναικεία) φωνή στο χώρο. Το λυρικό progressive τους είναι φάρμακο για την ψυχή και η ευφυΐα του Reed είναι υπεράνω σύγκρισης. Το κρυστάλλινο “Reflections” είναι απλά συγκλονιστικό… Είναι ο αέρας της έμπνευσης. Για να μπει το “Raw” με τα συμφωνικά περάσματα και την κινηματογραφική δομή… Α, ρε και να ‘χα το Φιλανδό από μια μεριά…
Όλοι οι φίλοι του προοδευτικού Ροκ έχουν έναν επιπλέον λόγο να χαίρονται!
