Ακούγοντας τη νέα δουλειά των Marduk, μου ήρθε η σύγκριση με τους Cannibal Corpse. Μιλάμε για δύο συγκροτήματα που θεωρούνται από τα κορυφαία στο είδος που υπηρετούν, έχουν σχεδόν τα ίδια χρόνια πορείας (τους χωρίζουν μόνο δύο), ήταν πάντα αρκετά ξεροκέφαλοι (με την καλή έννοια) ως προς τον ήχο τους, κακό album δεν έχουν βγάλει και γενικά δεν έχουν απογοητεύσει τους οπαδούς τους, ενώ έχουν φτάσει και οι δύο αισίως τις 14 full-length κυκλοφορίες.
Και μπορεί το εναρκτήριο “Werwolf” που ήταν και το πρώτο single να ξίνισε αρκετά τους οπαδούς τους καθώς έχει μία old-school punk/crust ταυτότητα, αλλά από το “June 44” και μετά ακούγεται το κλασσικό black metal των Σουηδών που δεν χαρίζεται και δεν αλλάζει. Riffs που ξύνουν αλύπητα, drums πυροβολαρχία και φωνητικά που δαγκώνουν. Οι υψηλές ταχύτητες δεν πέφτουν εύκολα, όταν γίνεται όμως το αποτέλεσμα είναι εξίσου φοβερό.
Στιχουργικά κινούνται γύρω από γεγονότα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, κάτι συνηθισμένο πλέον για το συγκρότημα, αφού στη νεότερη ιστορία τους εμφανίζουν αρκετά τέτοια στοιχεία, ενώ εντύπωση προκαλεί το εξώφυλλο αφού είναι το πιο απλοϊκό που είχαν ποτέ τους. Η παραγωγή, το mixing και το mastering έγινε από το συγκρότημα στα Endarker Studios κάτι που κάνουν σε κάθε κυκλοφορία από το “Plague Angel” του 2004 και μετά πετυχαίνοντας έτσι τον ήχο που θέλουν να έχει η μουσική τους.
Γενικά οι Marduk συνεχίζουν να κάνουν αυτό που ξέρουν καλά εδώ και 28 χρόνια, παραμένοντας πιστοί στο black metal που υπηρετούν τόσα χρόνια χωρίς να αλλάζουν την πετυχημένη συνταγή τους. Δε νομίζω να χαλάσει κανένα οπαδό τους.
