Είναι σύνηθες φαινόμενο της εποχής μας τα κλασικά albums να επανεκδίδονται σωρηδόν και οι εταιρείες να «ξεζουμίζουν» την εκάστοτε κυκλοφορία με το δέλεαρ extra υλικού που άλλες φορές είναι πραγματικά αξιόλογο και αξίζει της προσοχής του αγοραστικού κοινού και άλλοτε είναι –κατά το μάλλον ή ήττον- αδιάφορο. Το back catalogue των Megadeth έχει επανεκδοθεί στο παρελθόν και σίγουρα το ντεμπούτο τους μπορεί να μην αποτέλεσε και την καλύτερη συνθετική στιγμή της μπάντας αλλά έχει το δικό του ιστορικό ενδιαφέρον. Το ερώτημα είναι αν η εν λόγω επανέκδοση αξίζει τον οβολό μας…
Καταρχάς, να τονίσουμε το αυτονόητο ότι δεν κάνουμε κριτική του “Killing Is My Business…” αλλά του extra περιεχομένου του. Τι έχουμε, λοιπόν, εδώ: από πλευράς ηχητικού αποτελέσματος η remastered εκδοχή του Ted Jensen και το remix του Mark Lewis έχει «ανεβάσει» το δίσκο και σίγουρα έχει έρθει πιο κοντά στο…όραμα του Mustaine. Ωστόσο, θεωρώ ότι έχει χάσει κάτι από την «βρωμιά» του αλλά όχι σε αποτρεπτικό βαθμό. Τα 7 live tracks από διάφορες συναυλίες της μπάντας (1986-1990) που προέρχονται από το προσωπικό αρχείο του Mustaine μου αρέσουν πολύ γιατί είναι τελείως ακατέργαστα και συνάδουν με το ύφος του “Killing…” ενώ τα 3 demos (“Last Rites/Loved To Deth”, “The Skull Beneath The Skin”, “Mechanix”) είναι πάνω-κάτω πιστά στην τελική εκδοχή τους αλλά έχουν το δικό τους ξεχωριστό ενδιαφέρον αφού όλες οι διαφοροποιήσεις σε αυτά τα κλασικά κομμάτια αποτελούν μόνιμο και πολυαγαπημένο θέμα συζήτησης ανάμεσα στους φανατικούς οπαδούς.
Συνολικά, νομίζω ότι το “The Final Kill” έχει ένα σχετικό ενδιαφέρον αλλά όχι σε βαθμό τέτοιο που αποτελεί must αγορά για το μέσο fan των Αμερικανών. Το extra υλικό είναι αξιοσημείωτο αλλά όχι τέτοιο που θα σε αναγκάσει να τρέξεις να το αγοράσεις. Ωστόσο, η επιλογή ανήκει στον καθένα χωριστά αν και εγώ προσωπικά προτιμώ την επανέκδοση του δίσκου που έγινε πριν από μερικά χρόνια.
Highlight: Τσεκάρετε και το PledgeMusic για κάποιες ακόμη περισσότερο περιορισμένες εκδόσεις της επανέκδοσης…
