Συνηθισμένοι πια στα supergroups που είναι το trend των ημερών μας δεν ψαρώνουμε από την ομολογουμένως εντυπωσιακή παρέλαση αστέρων στους Metal Allegiance και πάμε κατευθείαν στο ψητό που είναι τα τραγούδια.
Για να πω ότι εντυπωσιάστηκα και ότι κάτι θα θυμάμαι από το άλμπουμ έπρεπε να φτάσω στο πέμπτο κομμάτι με τους Mark Osegueda (Death Angel) και την Christina Scabbia (Lacuna Coil) -τυχαίο;- στο “Scars”, του οποίο η μελωδία σου μένει με τη μια. Όπως και το αμέσως επόμενο “Destination Nowhere” με τον Matt Heafy των Trivium με κάτι πιο old school.
Όπως οι συμμετοχές προέρχονται από διαφορετικά είδη metal, η ίδια φιλοσοφία υπάρχει και στα τραγούδια. Το “Can’t Kill The Devil” με τον Chuck Billy (Testament) ακούγεται βγαλμένο από το Bay Area και πιο πολύ σαν Metallica, το “Gift Of Pain” που ανοίγει τον άλμπουμ με τον Randy Blythe είναι πιο μοντέρνο, ενώ το “Dying Song” φέρει όλη τη μπίχλα και τη σαπίλα που κουβαλά ο Anselmo. Το “Triangulum” το οποίο εκτείνεται σε τρία μέρη λειτουργεί για να “ξεκαπνίσουν” οι Portnoy-Ellefson-Skolnick, χωρίς να προσφέρει κάτι ιδιαίτερο, ενώ η αναγκαία διασκευή στο τέλος, το “We Rock”, κλείνει το άλμπουμ πανηγυρικά.
Γενικά, το “Metal Allegiance” είναι ένα άλμπουμ με το οποίο θα περάσετε καλά, αλλά δεν θα σας λείψει και πολύ για να το ξανακούσετε και θα έλεγα ότι προορίζεται μάλλον για τους οπαδούς και τους συλλέκτες που πρέπει να τα έχουν όλα.
