Είμαι σίγουρος ότι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές οι περισσότεροι έχουν ακούσει και έχουν σχηματίσει μία καλή εικόνα για το νέο δίσκο των Metallica. Το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν γεμίσει από σχόλια και εντυπώσεις που κυμαίνονται, ως επί το πλείστον, από θετικές ως διθυραμβικές. Η ουσία είναι ότι κάθε φορά που πρόκειται για μία νέα κυκλοφορία των Metallica επικρατεί ένας σχετικός πανικός ενώ είναι ευνόητος ένας ενθουσιασμός όταν έχει προηγηθεί μία αναμονή οκτώ ετών. Ας καταγράψουμε, λοιπόν, και τη δική μας άποψη…
Καταρχάς, τα τρία πρώτα τραγούδια που δόθηκαν στη δημοσιότητα και προκάλεσαν κύματα ενθουσιασμού (αφού ήταν και κομματάρες) ΔΕΝ είναι αντιπροσωπευτικά του album. Για να ακριβολογούμε, τα “Hardwired”, “Moth Into Flame”, “Atlas, Rise!” και το κομμάτι που κλείνει το δίσκο, το “Spit Out The Bone”, είναι τα μόνα που θυμίζουν το κλασικό, γρήγορο στυλ των Metallica. Τα υπόλοιπα 8 κομμάτια κινούνται σε mid-tempo, heavy rock ρυθμούς θυμίζοντας αρκετά την ατμόσφαιρα του “Load”! Μην τρομάζετε όμως! Δεν πρόκειται για άσχημες συνθέσεις αν και σίγουρα θα μπορούσαν να λείπουν 2 κομμάτια (“Am I Savage?” & “ManUNkind”) τα οποία δεν μου είπαν και πολλά. Τα “Now That We’re Dead” και “Dream No More” είναι ίσως οι καλύτερες στιγμές του album (πέρα από τα τέσσερα γρήγορα, προαναφερθέντα τραγούδια).
Η απόδοση της μπάντας είναι αψεγάδιαστη και παρά το γεγονός ότι ο Hammett δεν έχει γράψει νότα στο “Hardwired…”, θεωρώ ότι έχει ξεπεράσει τον εαυτό του αφού τα solos του είναι δίχως ίχνος υπερβολής εκπληκτικά. Ένα άλλο χαρακτηριστικό στοιχείο είναι ότι σε όλα τα κομμάτια υπάρχουν διασκορπισμένα πολλά riffs –στο κλασικό στυλ των Metallica- τα οποία συχνά «σώζουν» μία μέτρια σύνθεση. Για παράδειγμα, μετά τη μέση το “Halo On Fire” μεταμορφώνεται από αδιάφορο σε έναν οδοστρωτήρα με τους Hetfield & Hammett να παίρνουν φωτιά! Τέλος, η παραγωγή του Greg Fidelman είναι σαφώς καλύτερη σε σχέση με αυτή του “Death Magnetic” και νομίζω ότι σε αυτή τη λογική θα πρέπει να κινηθούν και στο μέλλον οι Metallica.
Στο δια ταύτα: είναι το “Hardwired…To Self-Destruct” ένα καλό album; Η απάντηση είναι, ναι!
Είναι το album που περιμέναμε από τους Metallica ύστερα από 8 χρόνια αναμονής; Η απάντηση, εδώ, είναι πιο δύσκολη αφού ειλικρινά εγώ προσωπικά δεν ξέρω ποτέ τι να περιμένω από τους Metallica. Μάλλον, όμως, περίμενα περισσότερα αφού οι οιωνοί από τα τρία πρώτα κομμάτια προμήνυαν πιο καταιγιστικούς ρυθμούς. Με χάλασε, τέλος, η heavy rock “Load” αισθητική; Καθόλου. Δεν ξέρω όμως ποιες θα είναι στο μέλλον οι αντιδράσεις των παραδοσιακών οπαδών τους όταν καταλαγιάσει ο ενθουσιασμός. Ο χρόνος θα δείξει…
Highlight: Κομμάτια σαν τα “Now That We’re Dead” και “Confusion” δεν γράφονται πάντως κάθε μέρα.
