Οι Nightrage είχαν πάντα μία ιδιαίτερη θέση στις προτιμήσεις μου. Είναι το σχήμα του δικού μας Μάριου Ηλιόπουλου, ο οποίος τους ίδρυσε μετά την διάλυση των Exhumation και λίγο αργότερα μετακόμισε στη Σουηδία, ξεκίνησε εκ νέου και κατάφερε να δημιουργήσει ένα συγκρότημα το οποίο από την αρχή ξεχώρισε και εδραίωσε ένα πολύ δυνατό όνομα στον melodic death metal ήχο. Ταλαιπωρημένοι βέβαια από αλλεπάλληλες αλλαγές μελών, αν και από τις τάξεις τους έχουν περάσει τεράστιοι μουσικοί, είτε μόνιμοι, είτε σαν guests. Χαρακτηριστικά ας αναφέρω τους Tomas Lindberg, Gus G, Tom Englund, Fotis Benardo, Snowy Shaw, Nicholas Barker και Jesper Strömblad μεταξύ πολλών άλλων.
Μέσα σε αυτά τα σχεδόν είκοσι χρόνια, η μπάντα έχει να επιδείξει μόνο πολύ καλές έως εξαιρετικές κυκλοφορίες και κάτι τέτοιο δεν αλλάζει στην όγδοη full-length προσπάθειά τους. Με ένα ήχο άμεσα αναγνωρίσιμο, αφού οι μελωδίες και τα leads της κιθάρας του αρχηγού Μάριου είναι το σήμα κατατεθέν τους σε ένα χώρο που δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσεις από τη μάζα. Melodic death metal όπως το όρισε κάποτε η αγία τριάδα At The Gates/In Flames/Dark Tranquillity και οι Nightrage συνεχίζουν να το υπηρετούν με αξιοζήλευτη ποιότητα.
Όσο για τα τραγούδια, για μία ακόμη φορά είναι δύσκολο να βρεις κάποιο που να είναι αδιάφορο, αφού το album έχει να επιδείξει μόνο φοβερές συνθέσεις από την αρχή μέχρι το τέλος. Από πού να ξεκινήσω; Από το εναρκτήριο “Starless Night” με το φοβερό refrain, τη μελωδιάρα του “Desensitized”, το “By Darkness Drawn”, το τέρμα πορωτικό “The Damned” ή το τέλειο “Disconnecting The Dots”; Τι να λέμε τώρα, το album σπέρνει.
Επίσης, η παραγωγή είναι άψογη και το εξώφυλλο το καλύτερο που είχαν μέχρι τώρα. Το “Wolf To Man” δεν θέλει και πολύ για να σε κερδίσει, αφού μια ακρόαση μόνο φτάνει. Αν είσαι οπαδός του συγκεκριμένου ήχου (και τον συγκροτημάτων που προαναφέρθηκαν) και για κάποιο ανεξήγητο λόγο δεν τους έχεις ακούσει ακόμα, ξέρει τι να κάνεις και μάλιστα άμεσα.
