Για όσους παρακολουθούν λίγο παραπάνω τις δραστηριότητες της Floor Jansen ή του Jorn Viggo Lofstad, το Northward είναι κάτι που τους απασχολεί εδώ και πάνω από μια δεκαετία. Ναι, η προεργασία γι’ αυτό το album ξεκίνησε κάπου το 2007 αλλά το επιβαρυμένο πρόγραμμα αμφότερων, το άφηνε συνέχεια πίσω.
Οκτώβριος λοιπόν του 2018 και το Northward, ομότιτλο album του σχήματος των δύο, παίρνει τη θέση του στα ράφια των δισκοπωλείων που λέγαμε παλιά ή αν θέλετε οι νεότεροι, τη θέση του στα “order and pay now” των websites, προσπαθώντας να διεκδικήσει πράγματα.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η δουλειά, ελάχιστη σχέση έχει με ότι κάνουν οι δύο σπουδαίοι μουσικοί με τους Nightwish και τους Pagan’s Mind. Το Northward είναι μια απολύτως φρέσκια δουλειά (κι ας έμενε το υλικό του στο ψυγείο για πολύ καιρό) γεμάτη ιδέες και πολύ καλές συνθέσεις. Το ύφος του δίσκου έχει βάση το rock με σαφείς τάσεις προς hard rock, καθαρές επιρροές από Skunk Anansie και Foo Fighters όπως παραδέχονται και οι ίδιοι ενώ στο βάθος διακρίνεται ένα Led Zeppelin υπόβαθρο. Τα περισσότερα κομμάτια διακρίνονται για το τσαμπουκαλεμένο ύφος τους σε έναν απόλυτα σύγχρονο ήχο, ευθύνη του Jacob Hansen (Volbeat κ.α.). Ευδιάκριτο επίσης στοιχείο στο album είναι η απελευθέρωση που δείχνουν οι δύο μουσικοί και κυρίως η Floor, από το αυστηρό πλαίσιο στο οποίο δουλεύει συνήθως για να φέρει εις πέρας τις ιδιαίτερα απαιτητικές ανάγκες των συνθέσεων του Tuomas.
Ένα ακόμα ισχυρό όπλο αυτού του δίσκου είναι το air play που έχουν αρκετά από τα τραγούδια του με περισσότερο τα τρία πρώτα, “While Love Died”, “Get What You Give”, “Storm In A Glass”, όπως επίσης το υψηλών ταχυτήτων “Let Me Out” αλλά και το εκπληκτικό “Time Bomb” λίγο πιο κάτω.
Δε μπορώ αλλά και δε μ’ ενδιαφέρει να ψάξω να βρω ψεγάδια στο Northward, δεν υπάρχει κανένας λόγος από τη στιγμή που από το πρώτο κιόλας άκουσμα, κέρδισε την εκτίμηση μου. Είναι μια κυκλοφορία μου μ’ έκανε να χαρώ πραγματικά και που σίγουρα θα έχει θέση στο playlist μου σε λίγες μέρες για τα καλύτερα album της χρονιάς.
