Είναι μόλις ο δεύτερος δίσκος του συγκροτήματος από το Λονδίνο, οι Pythia όμως είναι ήδη πασίγνωστοι. Η τραγουδίστρια της μπάντας, η κυρία Emily Alice Ovenden, έχει κάνει ουκ ολίγες επιτυχίες με τα άλλα σχήματα, στα οποία συμμετέχει. Με τους Medieval Baebes, το σύνολο τραγουδιστριών που αποδίδει μεσαιωνικές μελωδίες, έχει πουλήσει πάνω από μισό εκατομμύριο δίσκους, διαθέτει κι άλλη μια μπάντα, τους Celtic Legend, ενώ έχει γράψει κι ένα βιβλίο… Προφανώς το καλλιτεχνικό αίμα των γονιών της πέρασε αυτούσιο στην Εμιλία, ενώ οι υπόλοιποι συνάδελφοί της στη μπάντα καθόλου δεν υπολείπονται έμπνευσης, κατάρτισης και τεχνικής.
Συμφωνικό Μέταλ με γυναικεία φωνητικά και επικό ύφος, με τη φωνή να σηκώνεται και να οδηγεί, με τις κιθάρες να μην είναι τόσο πριμαριστές όσο των άλλων (ναι, τους Φιλανδούς εννοούμε), αντίθετα, πρόκειται για ζεματιστές αξιές (ξέρετε, απ’ το αξ – ήτοι τσεκούρι) στο ύφος των Running Wild και ρεφρέν σαν τα παλιά καλά των άλλων (ναι, αυτών πάλι).
“Just a lie”… Τρελό κιθάρισμα και ισοπέδωση τυμπάνων, μιλάμε για ΤΟ τρέξιμο των πεταλιών! Φωνητικά στο ύψος τους, και τι ύψος, και ύφος αυτοκρατορικό. Τώρα που το θυμήθηκα, είχαμε τους Pythia στο Hard Rock Hell φεστιβάλ το 2010, τους είχαν βάλει να παίξουν μετά τα μεσάνυχτα όμως και, όσο και να ‘ναι, η κούραση είχε εμποδίσει την απόλαυση. Θα ήθελα πολύ να τους δω μόνους τους. Διαβάζω ότι έκαναν δυο live με τους DragonForce, εκεί θα ήταν σίγουρα στα καλύτερά τους.
Επειδή ήδη έχετε καταλάβει πως παίζουν, να πούμε ότι είναι μια από τις καλύτερες διασταυρώσεις παλαιών Nightwish, Within Temptation και Epica, με Κέλτικα στοιχεία – εννοείται – και βαθιά Μεταλλικό παίξιμο. Από τα τύμπανα στο μπάσο, από τις κιθάρες στα πλήκτρα, από τη φωνή στη φωνή, αυτές οι εικόνες, αυτές οι γραμμές είναι που περνάνε σε μας, τους ακροατές.
Απαραίτητο για όλα τα παιδιά που γουστάρουν το είδος. Απόλυτα ικανοποιητική δουλειά.
