Οι Βρετανοί γερόλυκοι Quartz, παρότι επανασυνδεδεμένοι από το 2011, ήρθαν στο προσκήνιο κυρίως μέσω των περυσινών επανακυκλοφοριών του καταλόγου τους μέσω της No Remorse Records αλλά και λόγω του πρόσφατου θανάτου του ιστορικού τους τραγουδιστή Mike Taylor. Στον απόηχο λοιπόν αυτών των ειδήσεων εμφανίζεται στην κυριολεξία από το πουθενά νέο άλμπουμ μετά από 23 χρόνια αποχής. Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε πως μιλάμε για μία από τις πιο ιστορικές και αναγνωρίσιμες μπάντες του N.W.O.B.H.M. κινήματος. Ιδιαίτεροι ηχητικά, ξεχώριζαν από το σωρό των υπολοίπων της εποχής τους περίπου με τον ίδιο τρόπο που ξεχώριζαν και οι Saracen. Περισσότερο λυρικοί και ώριμοι δηλαδή, σε αμεσότερη επαφή με το hard rock φάσμα παρά με το αναδυόμενο heavy metal. Και επειδή ο λύκος δεν αλλάζει συνήθειες, το 2016 και το Fear No Evil τους βρίσκει πολύ κοντά στα γνώριμα ηχητικά τους μονοπάτια. Αν κάτι έχει αλλάξει είναι ένας κάπως πιο βαρύς ήχος στις κιθάρες. Σαν σύνολο συνθέσεων όμως, το άλμπουμ δεν φέρει και πολλά από τα ποιοτικά στοιχεία του παρελθόντος. Τίμια προσπάθεια σίγουρα αλλά δεν βρήκα κάτι πραγματικά ικανό να με κρατήσει σε εγρήγορση ή να μου προκαλέσει το ενδιαφέρον για συνεχείς ακροάσεις. Συνεπείς στο στυλ τους λοιπόν, με εξαίρεση δύο κάπως πιο heavy και αταίριαστα τραγούδια, αλλά χωρίς το υλικό εκείνο που θα σε κάνει από μόνο του να γυρίσεις το κεφάλι, χωρίς να χρειάζεται το βάρος του ονόματος Quartz…
