Πάει κατευθείαν ο νους σας στους AC/DC; Δεν πέσατε και πολύ έξω… Η μπάντα ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν σαν tribute στους πολυαγαπημένους μας ταραχοποιούς, κάποια στιγμή όμως συνειδητοποίησε ότι ο αριθμός των συγκροτημάτων που ασχολούνται με τους Young & Co υπεραυξήθηκε, ενώ τα ίδια τα μέλη ήθελαν να κυκλοφορήσουν τα δικά τους κομμάτια. Κάπως έτσι λοιπόν ηχογραφήθηκε και κυκλοφορεί το άλμπουμ αυτό (τρελό λογοπαίγνιο ο τίτλος;), το οποίο αποτελεί το εισαγωγικό σημείωμα για την πεντάδα.
ΡΟΚ ορισμένο από τους High Voltagers, Ροκ του γλεντιού και της τάβλας ήτοι απόλυτη παρέα για κατανάλωση και συμπάθεια… Οι Riff Raff το διασκεδάζουν, έχουν στο οπλοστάσιό τους μερικά αρχηγικά Riff και μια φωνή που μπασάρει και πρεσάρει κατά βούληση. Τα πρώτα τρία κομμάτια, “Set me off”, “Hail the rockin’ man”, “Give’m rhythm”, είναι «τρέχουμε, πίνουμε, τα κάνουμε όλα ζβαγκαμπλόν» και έχει ο Dio… Το “Liar” είναι mid τέμπο, πιο ήρεμο, με τη φωνή του Betteridge να ακούγεται σαγηνευτική, μπάσα και Wino, ενώ τα πολλαπλά δεύτερα κάνουν το ρεφρέν αρενικό. “There ain’t no fire in your eyes, now I realize, you are a liar”…
Καλή παραγωγή, γερμανική θα έλεγα, με τις κιθάρες να ακούγονται πραγματικά τεράστιες, έτσι όπως προβλέπεται σε τέτοιους δίσκους. Για την οποία παραγωγή ευθύνεται ο drummer της μπάντας και ιδρυτικό μέλος Andreas Schulz. Εξαιρετική δουλειά στην κονσόλα και… α, ξαναγυρίσαμε στα AC/DC μονοπάτια με το “I’m not the one”. Ένα Riff συνέχεια, αλλάζουμε στη γέφυρα και στο ρεφρέν τι τραγουδάμε; Τίποτα, η γέφυρα ΕΙΝΑΙ το ρεφρέν! Σας κάνει και λίγο The Cult το κομμάτι; Σας νοιάζει; Ναι, το φανταζόμουν, το αφήνουμε για σχόλια μεταξύ δεύτερης και τρίτης ζυθοποτήρας…
Το πάρτι συνεχίζεται με το “Rev’ up – Ride on” και τους ξεσηκωτικούς του ρυθμούς. Η μπάντα κινείται κατά συντριπτικό ποσοστό σε τετράλεπτα μονοπάτια και προσθέτει boogie και honky θέματα και “Beer, Scotch, No ice”!
Τι λέγαμε… Α, ναι! “We’re only here for the beer”! Επικό, χορωδιακό… ναι, το πιστέψατε, ξέρω… «Να-νανοοοοο» λοιπόν και ύμνος στη μίξη κριθαριού και λυκίσκου και όποιον πάρει ο χάρος… Για να μπει το “Long live the night” και να ψαχνόμαστε. «Ρε συ… σίγουρα δεν είναι AC/DC διασκευή»;
Δεκατέσσερα κομμάτια, όλα τους ένα κι ένα, όλα τους ΤΕΛΕΙΑ για να περάσετε καλά! Τι γράφουμε συνέχεια εδώ; Ότι η μουσική είναι η ΚΑΛΥΤΕΡΗ μορφή ψυχαγωγίας! Αυτά είναι, παιδιά μου!
