Οι Βρετανοί AOR-άδες Romeo’s Daughter είχαν και θα έχουν πάντα κάτι το πολύ εξωτικό χάρη στην υπέροχη και γοητευτική παρουσία της Leigh Matty. Aπό το φερώνυμο ντεμπούτο τους το 1988 μας έδωσαν την εντύπωση μιας hard rock διάθεσης με τα απολύτως ταιριαστά φωνητικά, ένας άκρως επιτυχημένος συνδυασμός. Μετά από 3 χρόνια δισκογραφικής απουσίας επανέρχονται με ένα ολοκαίνουργιο δίσκο, λίαν διαφοροποιημένο, όμως, απ’ όπως τους μάθαμε και τους αγαπήσαμε στα 80’s.
Το 3ο άλμπουμ τους με τίτλο ‘’Rapture’’ ανήκει κατά τη γνώμη μου στις come back αποτυχίες του 2012 ως προς το AOR. Ήταν γνωστή η τοποθέτηση των Romeo’s Daughter στα ευρύτερα mainstream πεδία, απλά δεν περίμενα να καταλήξουν τόσο αδιάφοροι για να ταιριάξουν με τα σημερινά μουσικά δεδομένα.
Πέρασαν 20 χρόνια από όταν αυτή η μπάντα είχε περίοπτη θέση στον AOR χάρτη. Για κάποιους ακόμα και μετά το ‘’Rapture’’ παραμένουν κορυφαίοι! Για μένα δυστυχώς έχασαν το ενδιαφέρον μου ειδικά όταν στην εξέλιξη της δεύτερης ακρόασης το σταμάτησα για να το αντικαταστήσω μ’ ένα δίσκο που τον διακρίνει περισσότερη κιθάρα και ένταση!!
