Άνοιξη 2023 και οι ετοιμασίες για το πάρτυ του Rockpages.gr εντείνονται με τους Silver R.I.S.C. να προβαρουν πυρετωδώς τα τραγούδια από τα ιστορικά Ελληνικά γκρουπ, Raw Silk, Douglas, Trademark και Νοκ Άουτ, για να τα αποδώσουν τόσο τέλεια, όπως είδατε και ακούσατε στο Κύτταρο την 26η Μαΐου, πότε σαν τετράδα μαζί με τον Ρόρη Χριστόπουλο και πότε με τους τραγουδιστές. Φυσικά, στις πρόβες έπαιζαν και τα δικά τους κλασσικά τραγούδια, που θα άνοιγαν το show. Το δίλημμα λοιπόν ήταν αν θα έπαιζαν ένα από τα καινούρια, που ήταν το “Cry No More”, ή κάποιο από τα παλιά. Μόλις το άκουσα να το παίζουν στο στούντιο τους είπα ότι δεν υπάρχει δίλημμα, αυτό έπρεπε να παίξουν. Παρόλο που το άκουσα μόνο μια φορά μου έμεινε στο μυαλό και σκεφτόμουν τη μελωδία όλη την εβδομάδα μέχρι την επόμενη πρόβα! Ξέροντας λοιπόν ότι μέσα στο “Knot Over” υπάρχει μια κομματάρα ξεκίνησα την ακρόαση…
Σε κάθε περίπτωση συγκροτήματος, ή καλλιτέχνη που δισκογραφεί μετά από πολλά χρόνια απουσίας (30 στην περίπτωση των Silver R.I.S.C.) τίθενται αρκετά ζητήματα, αλλά το βασικότερο είναι το εξής: ποιο είναι πλέον το D.N.A. του συγκροτήματος, όπως προκύπτει από τα μέλη του μετά από τόσα χρόνια και τις προσωπικές επιρροές, ακούσματα, εμπειρίες και εξέλιξη; Με τις πρώτες ακροάσεις φαίνεται πως η «αλητεία» και το rock’n’roll συναίσθημα του “Anything She Does” παραμένει στον ήχο και το attitude του συγκροτήματος. Οι συνθέσεις είναι σίγουρα πιο heavy και πιο περίπλοκες, κάποιες σχεδόν progressive θα μπορούσε κανείς να πει. Το παίξιμο είναι αψεγάδιαστο και οι εκτελέσεις παθιασμένες. Αυτό που παρατήρησα είναι ότι σε αρκετά τραγούδια υπάρχει πλήθος ιδεών που περνάνε από μέσα. Χρειάζονται περισσότερες ακροάσεις για να αφομοιώσεις όλα τα στοιχεία που φτάνουν στα αυτιά σου για να τα εκτιμήσεις. Η δουλειά που έχει γίνει στην παραγωγή είναι εξαιρετική με όγκο στις κιθάρες και το μπάσο, αλλά και δύναμη στα τύμπανα και τα φωνητικά.
Από τα συνολικά εννέα τραγούδια, το “Anna” και το “Trapped Under The Ice” είναι παλιότερα και λατρεμένα, τα οποία έπαιζε το συγκρότημα στις ζωντανές του εμφανίσεις, το δεύτερο μάλιστα εμφανίστηκε και στο ντεμπούτο του 1993, αλλά εδώ η εκτέλεση είναι διαφορετική. Τα υπόλοιπα έξι (ξέρω ότι και το “Cry No More” είναι παλιότερη σύνθεση!) είναι καινούρια με το “Wasted Tears”, που θα μπορούσε άνετα να είχε ξεπηδήσει από τα ‘90s, να ξεχωρίζει με την πρώτη ακρόαση. Με τις επόμενες ακροάσεις ξεχώρισα το “Evil Waves” με το φοβερό σόλο στο μπάσο και το groove-άτο “Bad Person”, που με πήγε κάπου στα ‘70s…
Ελπίζω να μην χρειαστούμε άλλα 30 χρόνια για να ακούσουμε νέο υλικό από τους Silver R.I.S.C., ενώ σίγουρα μια έξτρα πρόκληση για τους ίδιους θα είναι να δουλέψουν εξ’ ολοκλήρου σε νέο υλικό, χωρίς τραγούδια από το παρελθόν, καθώς και με νέα σύνθεση πλέον. Τέλος, τους περιμένουμε και live…
