Τέταρτη κυκλοφορία των Σουηδών, οι οποίοι φαίνεται να μη μένουν στάσιμοι σε ένα ύφος. Τα δύο πρώτα albums ήταν death metal που τιμούσε την παράδοση της χώρας, ενώ το προηγούμενο είχε μία progressive κατεύθυνση κάτι που έκανε και το όνομά τους να ακουστεί περισσότερο.
Εδώ απλοποιούν λίγο τα πράγματα, καθώς το prog στοιχείο έχει μείνει σχεδόν ολοκληρωτικά στην άκρη. Η μουσική πατάει στο κλασσικό hard rock/heavy metal και ένα συγκρότημα που μου ήρθε στο μυαλό κατά την ακρόαση είναι οι Ghost. Τα ακραία φωνητικά βέβαια παραμένουν, τα οποία μαζί με την εξαιρετική παραγωγή δημιουργούν μία σκοτεινή ατμόσφαιρα. Εδώ αποδεικνύεται ότι για να βγάλεις ένα old school feeling, δεν χρειάζεται η μουσική σου να ακούγεται σα να παίζεται από ξεχαρβαλωμένη κασέτα που έχει μαζέψει πενήντα χρόνια υγρασίας στο υπόγειο. Η δουλειά που έχει γίνει στις κιθάρες και γενικά στη σύνθεση είναι πάρα πολύ καλή, καθώς οι Tribulation έφτιαξαν ένα ωραίο σύνολο με καλογραμμένα τραγούδια που σου μένουν χωρίς να χρειάζονται απανωτές ακροάσεις.
Φοβερό το “The Lament” που ανοίγει το album, κόλλημα τα “Cries From The Underworld” και “The World”, ενώ το τρομερό “Here Be Dragons” που είναι και το μεγαλύτερο σε διάρκεια υπενθυμίζει τον prog χαρακτήρα τους. Οι Tribulation φαίνεται να συνεχίζουν την ανοδική πορεία τους, βγάζοντας μία κυκλοφορία που προσωπικά απόλαυσα περισσότερο από κάθε άλλη στη δισκογραφία τους.
