Το 2016 αποδείχτηκε μια σημαντική χρονιά για πολλές ιστορικές N.W.O.B.H.M. μπάντες. Οι Quartz, Grim Reaper και πολλοί άλλοι επέστρεψαν με νέα άλμπουμ, συνεχίζοντας από κει που μας άφησε το 2015 όπου είδαμε κυκλοφορίες από Holocaust, Tank, Raven, Satan κλπ. Οι δραστήριοι και αναζωογονημένοι Tygers of Pan Tang του Robb Weir ήρθαν να συμπληρώσουν την εικόνα λίγο πριν το τέλος της χρονιάς. Η πρόσληψη του Ιταλού Jacopo Meille για τη θέση του τραγουδιστή το 2004 έφερε νέα πνοή στο συγκρότημα το οποίο κυκλοφόρησε δύο εξαιρετικά άλμπουμ το 2008 και το 2012. Άλλη μία τετραετία μετά λοιπόν, έχουμε το τρίτο άλμπουμ με τον Meille το οποίο πιστοποιεί την κορυφαία φόρμα στην οποία βρίσκεται η μπάντα. Συνεχίζοντας στο ίδιο στυλ, ισορροπώντας ανάμεσα στο μελωδικό heavy metal και το hard rock, το ομώνυμο άλμπουμ πηγαίνει και ένα βήμα παρακάτω σε ότι αφορά την παραγωγή. Γεμάτος και δυναμικός ήχος με τις κιθάρες να ακούγονται μεν βαριές αλλά σε απόλυτη αρμονία με το ύφος των τραγουδιών. Το άλμπουμ αποπνέει μία φρεσκάδα και σε καμία περίπτωση δεν μαρτυρά τα σχεδόν 40 χρόνια που κουβαλά στην πλάτη του ο Weir ως κιθαρίστας και συνθέτης του γκρούπ. Αν κάτι μου φαίνεται παράταιρο, είναι οι 3 μπαλάντες σε σύνολο 11 τραγουδιών οι οποίες αναχαιτίζουν την ορμή και την ενέργεια που εκπέμπουν οι υπόλοιπες συνθέσεις.
