Αρχίζει και δε μου αρέσει καθόλου αυτή η ιστορία. Οι επανηχογραφήσεις είναι μια πολύ λεπτή υπόθεση και εγκυμονεί άπειρους κινδύνους.
Έχω επανειλημμένα εκφράσει τον θαυμασμό μου απέναντι στον τεράστιο Uli Jon Roth και η αγαπημένη μου περίοδος της καριέρας των Scorpions είναι αυτή με την παρουσία του στην κιθάρα, δίπλα στον Rudolf Schenker. Με τα εκπληκτικά κομμάτια εκείνης της εποχής μεγάλωσα και τα λατρεύω.
Θα πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι αν οι Scorpions μεγαλουργούν εδώ και σαράντα χρόνια οφείλεται όχι μόνο στην αναμφισβήτητη μουσική τους αξία και το ταλέντο που διαθέτουν, αλλά και στη μοναδική φωνή του Klaus Meine. Μια φωνή που πολύ απλά, δεν πλησιάζεται από κανέναν άλλον!
Σ’ αυτό το διπλό CD, ο Uli Jon Roth επιχειρεί μια αναδρομή στο παρελθόν του με τους Scorpions βάζοντας κάποιες αξιοσημείωτες πινελιές στις κιθάρες, εμπλουτίζοντας τα ως ένα σημείο. Η ένσταση μου είναι τα φωνητικά του Nathan James αλλά πιθανότατα θα έλεγα το ίδιο και οποιονδήποτε άλλον κι αν ο κιθαρίστας επέλεγε γι αυτή τη θέση. Για τον συγκεκριμένο όμως τραγουδιστή, είχα εκφράσει τις επιφυλάξεις μου στα report των δύο τελευταίων εμφανίσεων του Roth στην Αθήνα. Τα κομμάτια όπως είναι φυσικό χάνουν πάρα πολύ από την ερμηνεία και το συναίσθημα που απέπνεαν τότε.
Παρά το γεγονός ότι το album αυτό ηχογραφήθηκε στο studio που γράφτηκαν εκείνη την εποχή οι δίσκοι των Scorpions στο Αννόβερο και η ποιότητα του αποτελέσματος είναι εξαιρετική, θεωρώ αυτή την κυκλοφορία, αχρείαστη.
