Μου αρέσει να ακούω δουλειές από νέα συγκροτήματα που επιδιώκουν να δημιουργήσουν κάτι δικό τους –σχεδόν από το μηδέν, ειδικά στην Ελλάδα- χωρίς καμία προσπάθεια αναπαραγωγής τετριμμένων μουσικών δομών. Και μη νομίζετε ότι είναι εύκολο αυτό. Το αντίθετο, μάλιστα. Βλέπετε είναι εύκολο να…πηδήξεις στο βαγόνι του mainstream και να γίνεις ένας από τους δεκάδες υπολοίπους αλλά πιστέψτε με είναι δύσκολο να προσπαθήσεις να δημιουργήσεις κάτι δικό σου και να κερδίσεις το δικό σου ακροατήριο. Και οι Void Era, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, αυτό επιδιώκουν με το ντεμπούτο τους “Guilt”. Το ερώτημα είναι: τα καταφέρνουν ή για να το διατυπώσουμε καλύτερα, οι συνθέσεις δικαιώνουν το όραμά τους;
Θα είμαι ξεκάθαρος: το “Guilt” δεν είναι ένα εύκολο album. Δεν είναι το album που θα σε «αρπάξει» με τη μία και θα πεις: «μου άρεσε» ή «δεν μου άρεσε»! Θέλει προσεκτικό άκουσμα και συνεχόμενες ακροάσεις για να μπεις στον κόσμο των Void Era. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι χρειάζεται να προσέξει κάποιος και τους στίχους για να «πιάσει» τη συνολική εικόνα διότι υπάρχει ένα χαλαρό “concept” αναφορικά με την απόδραση από κάθε είδους βαλτώδεις καταστάσεις με στόχο την πνευματική αλλαγή. Αυτό μου βγάζουν οι στίχοι. Τώρα, σε αμιγώς μουσικό επίπεδο θα έλεγα ότι τα παιδιά παίζουν ένα μοντέρνο heavy rock με πολλές alternative σφήνες. Ειδικά τα κιθαριστικά θέματα μου θύμισαν ιδιαίτερα τον τρόπο σύνθεσης των αδελφών DeLeo στο τρίτο και στο τέταρτο (κυρίως) album των Stone Temple Pilots. H φωνής της Elia Tsara είναι απολύτως ταιριαστή ενώ και η συνολική απόδοση στο studio πάρα πολύ καλή. Θεωρώ, πάντως ότι αυτός ο ήχος πρέπει να ταιριάξει στο μέλλον με μία επιδίωξη λίγο πιο πιασάρικων συνθέσεων ώστε να αγγίξει μεγαλύτερο ακροατήριο χωρίς να χαθεί σε καμία περίπτωση το μουσικό DNA των Void Era. Θετικό πρόσημο στο “Guilt” και ευχές για μία καλή πορεία στο μέλλον.
Highlight: Η παραγωγή έγινε από τον Gus Dibelas.
