Πόσες φορές σας έχει τύχει να δείτε κάπου το όνομα μιας μπάντας και να μη σας θυμίζει κάτι; Και να αναρωτιέστε φωναχτά «Ρε συ, μπας και είναι πασίγνωστοι και λέω βλακείες και γίνω και ρεζίλι»… Και να μπαίνετε στο Διαδίκτυο και να διαβάζετε και όντως να εκτίθεστε… Βέβαια, υπάρχει και ο άλλο τρόπος… Ακούτε το όνομα της μπάντας, κουνάτε με ύφος το κεφάλι σας, δεν λέτε τίποτα και ανυπομονείτε να το ψάξετε στον υπολογιστή σας… Σας κούρασα, να με συμπαθάτε. Αυτό το πράγμα μου έτυχε με τους White Willow. «Μμμ… μήπως είναι εκείνοι οι… Όχι, όχι, είναι εκείνη η μπάντα μεεεε… Μπα, είναι εκείνο το συγκρόοοτημααα…». Ναι, καλά, σε πιστέψαμε… Κάτσε να ανοίξω το μπλιμπλίκι…
Η μπάντα από τη Νορβηγία, η οποία αποτελείται από μερικούς τρομερούς μουσικούς – οι οποίοι πάλι δεν είναι όλοι Νορβηγοί – είναι μία από τις πιο κλασσικές Art Rock (άλλως Progressive και βάλε) μπάντες στην Ευρώπη. Αυτό εδώ είναι το έκτο άλμπουμ τους και βαδίζει στα χνάρια των προηγουμένων «παιδιών» τους. Ψυχεδέλεια, μεγάλα μουσικά ιντερμέδια, πανδαισία ήχων (υπάρχει και φλάουτο στη μπάντα) και όμορφα γυναικεία φωνητικά. Σας αρέσουν οι King Crimson; Ε, μην ψάξετε παραπέρα, ακούστε αυτούς εδώ και λατρέψτε τους. Παίζουν χαλαρά, μετά βαριούνται και παίζουν παπάδες, μετά πετάνε κάτι τρελές ξεκαρφωτιές και μας κουφαίνουν.
Πέντε χρόνια είχαν να βγάλουν άλμπουμ… Το γράφουν και οι ίδιοι στην ιστοσελίδα τους. «Ε, μας πήρε λίγο παραπάνω»… Παιδιά, μην ανησυχείτε, δεν υπάρχει περίπτωση να σας θυμώσουμε. Όταν ανακατεύετε τόσο ωραία το Broadway με την Prog μουσική… Εννοείται ότι η Termo είναι η δισκογραφική που οι ίδιοι έχουν φτιάξει!
