Μπαίνοντας στο “Τριανόν” οι ήχοι αλλά και η φωνή της Lia Hide έδιναν μια πρώτης τάξης πρόγευση για το πως θα κυλούσε η βραδιά. Η εκπληκτική και με διεθνή καριέρα Ελληνίδα παρουσίασε τον τελευταίο προσωπικό της δίσκο με τίτλο “Home” με την τετραμελή μπάντα της παίζοντας παράλληλα πιάνο και γοήτευσε το κοινό που είχε προ πολλών ημερών εξαντλήσει τα εισιτήρια της συναυλίας. Ακούστηκαν επίσης, αξιοπρεπέστατες οι διασκευές των “Bullets” (Archive) και “Pretender” (Foo Fighters) Ήταν η ιδανική επιλογή για ζέσταμα εν όψει της συνέχειας.
Setlist: Sunday Mornings, About Last Night, Northern Lights, Sue, Bullets, Walk Away, Pretender.
Στη συνέχεια οι Enemy Of Reality έδωσαν μαθήματα στησίματος και performing ενός ακουστικού set. Με τα κομμάτια του ολοκαίνουργιου album τους “Rejected Gods” να αποδίδονται με πολύ ξεχωριστό τρόπο και με τη μοναδική φωνή της Ηλιάνας να κυριαρχεί, κέρδισαν δίκαια πιστεύω το χειροκρότημα του κόσμου. Να σημειώσουμε εδώ τη guest συμμετοχή της Maxi Nil στο “Needle Bites” και την παρουσία επταμελούς χορωδίας στα “Bargaining”, “Tom Apart” και “My Own Master” που έκλεισαν και την εμφάνιση των Enemy Of Reality.
Setlist: Lifless Eyes, Carnival Of Rust Poets Of The Fall, Needle Bites, Bargaining, Tom Apart, My Own Master.
Γύρω στις 21.45′ και μέσω επευφημιών, η Anneke παρουσιάζεται στο κοινό, μόνη, όρθια, με μια ακουστική κιθάρα κι αυτό το μοναδικό χαμόγελο που την χαρακτηρίζει από την πρώτη στιγμή που ανέβηκε σε σκηνή, πολλά χρόνια πριν. Για μιάμιση ώρα, μίλαγε με το κοινό τραγουδώντας κομμάτια από την προσωπική της δισκογραφία και από τη θητεία της στους The Gathering ξεκινώντας με τα “My Electricity”, “4 Years”, “Wonder”, “Locked Away”, “Beautiful One” κ.α., αλλά και πολλά άλλα, από αγαπημένους της καλλιτέχνες. Ακούσαμε “I’m On Fire” (Bruce Springsteen), “Wish You Were Here” (Pink Floyd), “Songbird” (Fleetwood Mac), “Somewhere” (Within Temptation), “Wicked Game” (Chris Isaak), “You’re The Voice” (John Farnham) και πολλά άλλα με μια μοναδική ερμηνεία με κύριο χαρακτηριστικό την αμεσότητα απέναντι στο κοινό.
Κάτι τέτοιες εμφανίσεις, σε κάνουν να συνειδητοποιήσεις πόσο δύσκολο πράγμα είναι για έναν καλλιτέχνη, να βρίσκεται ολομόναχος σε μια σκηνή, χωρίς την υποστήριξη άλλων μουσικών και να καταφέρνει να αποπνέει με την ερμηνεία του μια τέτοια άμεση και ευχάριστη επαφή με τον κόσμο. Πιστέψτε με, όσο εύκολο και απλό ακούγεται, άλλο τόσο δύσκολο αλλά και επικίνδυνο είναι στην πραγματικότητα. Το να παρουσιάζεις τόσες πολλές και διαφορετικές πτυχές του εαυτού σου όπως κάνει η Anneke εδώ και πολλά χρόνια, πέρα από επιτυχία, είναι και κριτήριο για την αξία του όπως έγραψα στην αρχή.
Κάπως έτσι κύλησε αυτή η βραδιά στο “Τριανόν” που άφησε μαγεμένο το ακροατήριο που το κατέκλυσε.
Δημήτρης Καζαντζής
Φωτογραφίες: Γιάννης Νέγρης i-Jukebox.gr
