Οι Puta Volcano προσγειώθηκαν. Οι άνθρωποι που γράψανε ένα απ’τα καλύτερα ροκ άλμπουμ της προηγούμενης δεκαετίας, επέστρεψαν στη γη κ βγάλανε το ΑΜΜΑ. Τα ριφ σκάνε ανελέητα, τα κομμάτια χτίζουν με τζαμαρίσματα, η φωνή δυνατή και μυστηριώδης, με ένα συνολικό μούντ που σε κρατάει. Φαίνεται πως είναι μία απο τις μπάντες που δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να ακολουθούν συνέχεια τον ίδιο δρόμο, και συνεχίζουν να μας γλεντάνε. Ο πειραματισμός είναι στη φύση της μουσικής τους σύστασης. Σίγουρα το ΑΜΜΑ δεν είναι τόσο πιασάρικο σαν άλμπουμ, αλλά ακολουθεί μονοπάτια που δείχνουν το αστείρευτο κράμα επιρροών που οι Puta Volcano κουβαλάνε μαζί τους, και πώς αυτές αλληλεπιδρούν στις συνθέσεις τους. Ηighlights του άλμπουμ, κατά τη γνώμη μου, τα Apnea & Space Blanket, πιό χτισμένα κομμάτια όπου ο ήχος σκληραίνει, και το Kassandra’s Gift, ένα τέλειο κλείσιμο σε μία εμπειρία χωρίς αντιγραφή. Ακόμα δεν έχω δει να παίζουν Puta Volcano στα τζαμ νάιτ της πόλης. Που θα πάει, θα γίνει κι αυτό…
