Όλα τα συγκροτήματα έχουν σκαμπαμεβασματα στην πορεία τους, ανεξάρτητα εποχής και είδους, αυτός είναι ένας κανόνας με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Οι Five Finger Death Punch κατέγραψαν μια εντυπωσιακή πορεία ευθύς εξαρχής με καλά άλμπουμ που γινόντουσαν ολοένα και καλύτερα, έντονη παρουσία στα παγκοσμια συναυλιακα δρώμενα, αυξανόμενη συγκέντρωση οπαδών και όλα όσα συνεπάγονται με αυτά. Κορεσμός, κόπωση, τριγμοί στις σχέσεις των μελών, καταχρήσεις, εθισμός οδήγησαν τη μπάντα στο χείλος της διάλυσης.
Στο ορθά επονομαζομενο “Afterlife” η ανανεωμένη μπάντα με την προσθήκη του κιθαρίστα Andy James, που αντικατέστησε τον Jason Hook θέλει να γυρίσει σελίδα, να αφήσει πίσω της το παρελθόν και να προσφέρει στις ορδές των φίλων της άλλο ένα καλό άλμπουμ. Αν και στην αρχή με τα πρώτα τραγούδια του άλμπουμ φαίνεται πως τα καταφέρνει, στη συνέχεια μένει από βενζίνη και τελικά αποτυγχάνει. Χωρίς να αλλάζει κάτι δραστικά στην συνταγή τους τα “Welcome To The Circus”, “Afterlife” και “Times Like These” χτυπάνε διάνα, από εκεί και πέρα όμως η συνέχεια δεν ειναι ανάλογη. Δύο μπαλάντες ρίχνουν τους τόνους και θυμίζουν μέτριους Nickelback, ενώ μόνο το τελευταίο τραγούδι “The End” προσθέτει λίγη ποιότητα.
Άλμπουμ με 4 καλά τραγούδια στα 12 το λες μέτριο προς αδύναμο, φυσικά αυτό δεν φαίνεται πως θα επηρεάσει τη δυναμική τους, η οποία είναι εντυπωσιακή. Ίσως, τον “Afterlife” να είναι η μετάβαση στην επόμενη μέρα και η συνέχεια να είναι καλύτερη, ο χρόνος θα δείξει.
