Οι Spartan Warrior ετοιμάζονται να επισκεφτούν τη χώρα μας για δύο επετειακές συναυλίες σε Αθήνα και Τρίκαλα. Εμείς βρίσκουμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τον τραγουδιστή David Wilkinson γυρίζοντας πίσω το χρόνο στην ηχογράφηση του “Steel N’ Chains” αλλά και στην Αγγλία των αρχών της δεκαετίας του 80 όταν κυριαρχούσε το NWOBHM.
Rockpages.gr: Γιορτάζετε την 40η επέτειο του ντεμπούτο άλμπουμ σας “Steel N‘ Chains” με μια ειδική συναυλία στην Αθήνα. Τι πρέπει να περιμένουμε από αυτή την επερχόμενη συναυλία;
David Wilkinson: Το 2023 γιορτάζουμε τα 40 χρόνια από την κυκλοφορία του ντεμπούτο άλμπουμ μας “Steel n’ Chains” παίζοντας το άλμπουμ ζωντανά ολόκληρο για πρώτη φορά. Θα δώσουμε μια ιδιαίτερα ξεχωριστή συναυλία στην Αθήνα στις 28 Απριλίου, η οποία θα είναι μια headline εμφάνιση στην οποία σκοπεύουμε να παίξουμε όχι μόνο το άλμπουμ “Steel n’ Chains” ολόκληρο, αλλά και μια μεγάλη επιλογή τραγουδιών από τα άλμπουμ της μπάντας Spartan Warrior II, Behind Closed Eyes και Hell To Pay. Είναι μια σπουδαία ευκαιρία για τους οπαδούς να μας δουν να παίζουμε ένα εκτεταμένο σετ και ανυπομονούμε πολύ να επιστρέψουμε στην Αθήνα…τι καλύτερο μέρος για να παίξουμε μια ξεχωριστή συναυλία των Spartan Warrior! Θα παίξουμε επίσης στο Horns Up Festival στα Τρίκαλα την επόμενη μέρα.
Rockpages.gr: Ας μιλήσουμε λίγο για την πρώτη σας επίσημη δισκογραφική δουλειά. Πρώτα απ’ όλα, ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από εκείνα τα sessions στα Guardian Studios στο Durham;
David Wilkinson: Προφανώς, ήμασταν όλοι πολύ νέοι και ήταν μια πολύ συναρπαστική εποχή. Επικοινωνήσαμε με την εταιρεία Guardian και εξέφρασαν το ενδιαφέρον τους να ηχογραφήσουν δύο κομμάτια για τη συλλογή Pure Overkill. Ηχογραφήσαμε τα τραγούδια “Easy Prey” και “Steel n’ Chains”. Αυτά τα δύο πρώτα sessions ήταν πολύ καλά και «ανάγκασαν» την εταιρεία να εκφράσει το ενδιαφέρον της για την ηχογράφηση ενός ολόκληρου άλμπουμ. Με τη Guardian στο τιμόνι προχωρήσαμε στην ηχογράφηση δύο κομματιών ανά session με το συγκρότημα να πληρώνει μόνο του τα έξοδα ηχογράφησης. Ήταν ένα πολύ γρήγορο, συναρπαστικό και απολαυστικό άλμπουμ και παρόλο που είναι ένα άλμπουμ με πολύ ωμό ήχο για τα σημερινά δεδομένα, τα τραγούδια είναι πολύ καλά. Διασκεδάσαμε πολύ στο στούντιο και καθώς υπήρχε η φήμη ότι ήταν στοιχειωμένο κάναμε πολλές πλάκες μεταξύ μας αφού ηχογραφούσαμε συνήθως μετά τα μεσάνυχτα. Περάσαμε τέλεια και μας δόθηκε έτσι η ευκαιρία να μας γνωρίσει ο κόσμος.
Rockpages.gr: Θεωρείστε δικαίως αναπόσπαστο κομμάτι του NWOBHM παρά το γεγονός ότι το άλμπουμ κυκλοφόρησε μερικά χρόνια αργότερα από την περίοδο που το συγκεκριμένο κίνημα ήταν στα πάνω του. Πιστεύεις ότι το “Steel N’ Chains” και γιατί όχι και το “Spartan Warrior” θα είχαν καλύτερη τύχη αν είχαν κυκλοφορήσει το 1980 ή το 1981;
David Wilkinson: Είναι πολύ ευγενικό εκ μέρους σου να μας εκτιμάς τόσο πολύ, σε ευχαριστώ. Ήμασταν πάνω κάτω εκείνη την εποχή και εμείς δίνοντας συναυλίες σε τοπικό επίπεδο ως Spartan Warrior από το 1980, οπότε ήμασταν σίγουρα μέρος του NWOBHM. Νομίζω ότι το “Steel n’ Chains” ήταν ένα καλό ντεμπούτο άλμπουμ. Είναι πολύ δύσκολο να πούμε αν θα είχαμε πετύχει μεγαλύτερη επιτυχία αν το άλμπουμ είχε κυκλοφορήσει το 1980 ή το 1981. Υπήρχε ένας μεγάλος αριθμός συγκροτημάτων που κυκλοφορούσαν άλμπουμ εκείνη την εποχή και παρόλο που ένας σημαντικός αριθμός από αυτά προσέλκυσε την κάλυψη του Τύπου και έγινε αρκετά γνωστός, πολύ λίγα από αυτά άντεξαν ή πέτυχαν πραγματική εμπορική επιτυχία ή ακόμα και μακροζωία. Προφανώς, συγκροτήματα όπως οι Iron Maiden και οι Def Leppard ξεχώρισαν, αλλά ήταν μάλλον η εξαίρεση παρά ο κανόνας και το καθένα είχε εξαιρετική υποστήριξη από την εταιρεία και το management. Νομίζω ότι αυτό μπορεί συχνά να κάνει τεράστια διαφορά…το να είσαι στο σωστό μέρος και τη σωστή στιγμή δεν είναι πάντα αρκετό. Το 1980 και το 1981 μπορεί κάλλιστα να είδαν το NWOBHM στο απόγειό του, αλλά δεν νομίζω ότι τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά για τους Spartan Warrior χωρίς τη σημαντική υποστήριξη που απολάμβαναν κάποιοι από άλλες παρόμοιες μπάντες.
Rockpages.gr: Ήσασταν ευχαριστημένοι με τον τρόπο που η Guardian Records χειρίστηκε το όλο θέμα της προώθησης του δίσκου;
David Wilkinson: Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι η Guardian ήταν μια μικρή τοπική εταιρεία. Ήταν κυρίως ένα στούντιο ηχογράφησης που έβγαζε τις κυκλοφορίες του ως ανεξάρτητες. Φαντάζομαι ότι οι δυνατότητες προώθησης και η εμβέλειά τους ήταν περιορισμένες σε σύγκριση με ορισμένες από τις πιο μεγάλες εταιρείες όπως η EMI. Στην περίπτωση των Spartan Warrior, ήταν η μπάντα που πλήρωσε τα έξοδα ηχογράφησης του “Steel n’ Chains” και σε αυτό το βαθμό η Guardian επωφελήθηκε άμεσα από εμάς και τη δουλειά μας.
Στη συνέχεια, η Guardian κυκλοφόρησε το άλμπουμ “Steel n’ Chains”, γεγονός που επέτρεψε στο συγκρότημα να κάνει το επόμενο βήμα. Η Guardian επωφελήθηκε από αυτή την κυκλοφορία ως η εμπλεκόμενη εταιρεία και επίσης από αυτό που προσέλκυσε στη συνέχεια αυτή η κυκλοφορία…δηλαδή την ευκαιρία για την Guardian να ηχογραφήσει το επόμενο άλμπουμ των Spartan Warrior όταν η μπάντα υπέγραψε στην Roadrunner. Η Guardian ήταν αυτή που διαπραγματεύτηκε το συμβόλαιο της μπάντας με την Roadrunner και ήταν αυτή που ανέλαβε την ηχογράφηση και την παραγωγή του δεύτερου άλμπουμ. Καθόλου άσχημα για την Guardian, έτσι δεν είναι;
Λίγο πριν κυκλοφορήσει το “Steel n’ Chains” η Roadrunner εξέφρασε το ενδιαφέρον της να υπογράψει συμβόλαιο με το συγκρότημα. Όπως θυμάμαι, η Roadrunner ήθελε να κυκλοφορήσει το άλμπουμ “Steel n’ Chains”, αλλά η Guardian ήθελε πολύ να το κάνει μόνη της. Αν το “Steel n’ Chains” είχε κυκλοφορήσει από τη Roadrunner ίσως να είχε βάλει το συγκρότημα στο χάρτη νωρίτερα και σε μεγαλύτερο βαθμό…ποιος ξέρει;
Προφανώς, η Guardian κυκλοφόρησε το “Steel n’ Chains” και με αφορμή αυτό η μπάντα υπέγραψε στη Roadrunner για το δεύτερο άλμπουμ. Η Roadrunner πλήρωσε τη Guardian για την ηχογράφηση και την παραγωγή του δεύτερου άλμπουμ.
Σε αυτό το σημείο να πω ότι η Guardian συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις για την υπογραφή του νέου συμβολαίου με τη Roadrunner. Αυτό είχε τη δυνατότητα να είναι μια σπουδαία κίνηση για τη μπάντα, αλλά εκ των υστέρων δεν νομίζω ότι η Guardian είχε απαραίτητα ως στόχο την εξέλιξη της μπάντας αφού αυτό που τους ενδιέφερε περισσότερο ήταν η δουλειά στο ιδιόκτητο studio που είχαν. Δεν τους επικρίνω γι’ αυτό αν και κάποιοι μπορεί να το θεωρήσουν μάλλον κοντόφθαλμο. Δεν νομίζω ότι η προώθηση ή η υποστήριξη των συγκροτημάτων ήταν η προτεραιότητά τους και δε νομίζω ότι είχαν την ικανότητα ή την υποδομή για να είναι σε θέση να το κάνουν αυτό ακόμα και αν το ήθελαν.
Rockpages.gr: Το NWOBHM ήταν υπεύθυνο για την επαναφορά της hard rock μουσικής στο προσκήνιο μετά από μια περίοδο όπου η punk μουσική ήταν παντού στο Ηνωμένο Βασίλειο και το λεγόμενο classic rock των αρχών της δεκαετίας του ’70 είχε μείνει στάσιμο. Γύρισε μας πίσω σε εκείνη την εποχή και πιο συγκεκριμένα στο Sunderland όπου και ήταν η βάση των Spartan Warrior…
David Wilkinson: Η δεκαετία του 1970 ήταν μια σπουδαία εποχή για τη ροκ μουσική. Όλες οι πρώιμες επιρροές μου προέρχονταν από τη σκηνή του Glam Rock. Συγκροτήματα όπως οι Queen, οι Sweet, οι Slade, οι T’Rex και ο Bowie ήταν όλες τεράστιες επιρροές. Έβαλαν πραγματικά τα θεμέλια για μένα.
Ήταν μια φυσική εξέλιξη από το 1976/77 περίπου για μένα να προχωρήσω στα κλασικά ροκ συγκροτήματα των τελών της δεκαετίας του ’70. Συγκροτήματα όπως οι Free, οι Led Zeppelin, οι Thin Lizzy, οι Judas Priest και φυσικά οι Black Sabbath. Λίγο αργότερα οι επιρροές μου επεκτάθηκαν σε συγκροτήματα όπως οι UFO, οι Aerosmith και οι Van Halen.
Θυμάμαι όταν το punk σήκωσε το κεφάλι του…δημιούργησε ένα τεράστιο μουσικό χάσμα και μισούσα όλα όσα αντιπροσώπευε. Υπήρχε πραγματικός διαχωρισμός και εχθρότητα, η οποία εκ των υστέρων ήταν περιττή, καθώς στην πραγματικότητα δεν ήμασταν τόσο διαφορετικοί όσον αφορά τη στάση μας να θέλουμε να ταρακουνήσουμε τα πράγματα και να το κάνουμε με τους δικούς μας όρους. Θα πρέπει να προσθέσω ότι 40 χρόνια μετά, μου αρέσουν πραγματικά πολλά punk πράγματα. Πιστεύω ότι ο Steve Jones από τους Sex Pistols είναι ένας φανταστικός κιθαρίστας και ένας εξαιρετικά υποτιμημένος μουσικός.
Όταν το NWOBHM εμφανίστηκε στη σκηνή, ήταν μια σπουδαία εποχή για τη ζωντανή μουσική τόσο τοπικά στη Βορειοανατολική Αγγλία όσο και σε εθνικό επίπεδο σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο.
Εκτός από την Guardian Records στο Durham πολλές μπάντες βρήκαν το δρόμο τους στην περίφημη Neat Records στο Newcastle…ειδικά αυτή ήταν μια πραγματική δύναμη όσον αφορά την κυκλοφορία υλικού από πολλές καλές μπάντες…Avenger, Tysondog, Venom, Tygers of Pan Tang και φυσικά Raven.
Η μουσική σκηνή στη βορειοανατολική χώρα ήταν πραγματικά ζωντανή. Το Newcastle, το Sunderland και το Middlesbrough είχαν όλες πολύ καλές τοπικές ροκ μπάντες που έπαιζαν σε τακτική βάση. Οι Raven, Tygers of Pan Tang και White Spirit έπαιζαν τακτικά μαζί με μπάντες από λίγο πιο μακριά, όπως οι Saxon και οι Limelight. Υπήρχε επίσης μια πληθώρα τοπικών συγκροτημάτων που έρχονταν στο προσκήνιο. Μπάντες όπως οι Satan, Avenger, Venom και Tysondog.
Το Sunderland, το Middlesbrough και ιδιαίτερα το Newcastle ήταν πόλεις όπου όλες οι μεγάλες μπάντες έπαιζαν και δεν περνούσε εβδομάδα που να μην έβλεπα κάποια συναυλία…όπως π.χ. Judas Priest, Iron Maiden, Ozzy Osbourne, Saxon και Motorhead για να αναφέρω μόνο μερικούς. Ήταν μια φανταστική εποχή.
Rockpages.gr: Σου λείπουν εκείνες οι μέρες;
David Wilkinson: Απολύτως. Ήταν μια υπέροχη εποχή για να είσαι rock fan. Υπήρχαν συναυλίες για να πας κάθε εβδομάδα και κυκλοφορούσαν μερικά πρωτοποριακά και εξαιρετικά άλμπουμ.
Rockpages.gr: Το 1984 κυκλοφορήσατε το δεύτερο, ομώνυμο άλμπουμ. Σε σύγκριση με το “Steel N’ Chains”, ήσασταν ευχαριστημένοι με το πώς βγήκε;
David Wilkinson: Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, όχι. Νομίζω ότι το πρώτο πρόβλημα ήταν ότι επιστρέψαμε στο στούντιο για να ηχογραφήσουμε πολύ νωρίς. Είχαμε κυριολεκτικά μόλις τελειώσει το “Steel n’ Chains” όταν η Roadrunner μας υπέγραψε και στην πραγματικότητα μπορεί να είχαμε αρχίσει να ηχογραφούμε το δεύτερο άλμπουμ πριν καν κυκλοφορήσει το “Steel n’ Chains”!
Το μεγαλύτερο μέρος του δεύτερου άλμπουμ αποτελούνταν από τραγούδια που είχαμε ήδη γράψει και ήταν στο live set μας όταν ηχογραφήσαμε το “Steel n’ Chains”. Δεν νομίζω ότι υπήρχε μεγάλο πρόβλημα με τα τραγούδια όπως είχαν γραφτεί, αλλά η διαδικασία ηχογράφησης και η παραγωγή τα άλλαξε εντελώς.
Ξοδεύτηκε πολύς χρόνος για την ηχογράφηση του μπάσου και των drums και σε μικρότερο βαθμό των κιθάρων. Τo ίδιο ισχύει και για τα φωνητικά αφού μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το στάδιο δεν είχε απομείνει αρκετός χρόνος. Τα περισσότερα φωνητικά ηχογραφήθηκαν σε δύο νύχτες και ήταν πολύ σκληρή δουλειά. Πραγματικά άρχισα να χάνω τη φωνή μου σε ένα σημείο…μπορείς να το ακούσεις αυτό στο “Son of a Bitch” και στο “Sentenced to Die”. Βασικά, ήταν μια απαίσια εμπειρία. Το “Steel n’ Chains” ήταν πολύ εύκολο να ηχογραφηθεί…απλά παίξαμε τα τραγούδια ζωντανά και πατήσαμε το κουμπί της ηχογράφησης. Το δεύτερο άλμπουμ δεν ήταν καθόλου έτσι…κάποια πράγματα απλά πήραν τόσο πολύ χρόνο για να γίνουν ενώ πραγματικά δεν χρειαζόταν να είναι τόσο περίπλοκα και ως αποτέλεσμα, άλλα πράγματα, ειδικά τα φωνητικά, κατέληξαν να είναι βιαστικά και υπήρχε ένας αέρας δυσαρέσκειας στη μπάντα.
Τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα όταν ζητήθηκε η γνώμη μας για τον τίτλο του άλμπουμ και το εξώφυλλο. Η μπάντα ενημέρωσε την εταιρεία ότι το άλμπουμ θα ονομαζόταν “Assassin” και εμείς δώσαμε μία μικρή κατευθυντήρια γραμμή για το εξώφυλλο. Τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε και την πρώτη φορά που είδαμε το άλμπουμ ήταν ήδη στα δισκοπωλεία με τίτλο “Spartan Warrior” με τα κρανία και τα πουλιά στο εξώφυλλο.
Αυτό που θα πω είναι ότι ανεξάρτητα από το πώς νιώθει η μπάντα για το δεύτερο άλμπουμ οι οπαδοί φαίνεται να το λατρεύουν και το εξώφυλλο είναι απλά γαμάτο, έτσι δεν είναι! Δεν θα γίνει 40 ετών του χρόνου; Τι θα λέγατε, λοιπόν, για μια ακόμα επετειακή συναυλία στην Αθήνα;
Rockpages.gr: Αν έπρεπε να διαλέξεις μόνο ένα NWOBHM συγκρότημα που άξιζε περισσότερα αλλά για τον ένα ή τον άλλο λόγο δεν τα κατάφερε, ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;
David Wilkinson: Οι Raven. Ο John και ο Mark Gallagher είναι τόσο ταλαντούχοι τύποι. Υπάρχουν για πολύ καιρό και φαίνεται ότι σε κάποια στιγμή της καριέρας τους ήταν πολύ κοντά να πετύχουν μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία.
Έχουν σίγουρα μία μακροχρόνια καριέρα, μια φανταστική μουσική κληρονομιά και περισσότερη εμπορική επιτυχία από ό,τι πολλές μπάντες του NWOBHM θα μπορούσαν να ελπίζουν ότι θα πετύχουν. Ωστόσο, δεν μπορώ να μην αισθάνομαι ότι αξίζουν πολύ περισσότερα. Υπήρξαν ένα τόσο καινοτόμο και επιδραστικό συγκρότημα που πραγματικά τους αξίζει να είναι εκεί πάνω με τους Iron Maiden και τους Metallica…το εννοώ!
Τους είδα στο Newcastle πριν από λίγες εβδομάδες όταν έπαιξαν σε ένα κοινό περίπου 150 ατόμων, ενώ λίγο καιρό πριν έπαιζαν συναυλίες σε μεγάλους χώρους με τους Metallica! Εκεί αξίζουν να είναι οι Raven!
Rockpages.gr: Τι να περιμένουμε από τους Spartan Warrior στο εγγύς μέλλον;
David Wilkinson: Έχουμε μια επετειακή συναυλία για το “Steel n’ Chains” τον Μάιο στο Dominion Festival στο Durham. Αυτή είναι μια πολύ ωραία συναυλία, καθώς δεν απέχει πολύ από το μέρος όπου ηχογραφήσαμε το άλμπουμ το 1983.
Έχουμε και μερικές άλλες προγραμματισμένες συναυλίες στο Ηνωμένο Βασίλειο μέσα στη χρονιά και μερικές άλλες στον ορίζοντα που περιμένουν επιβεβαίωση.
Έχουμε επίσης γράψει ήδη μερικά νέα τραγούδια. Θα ήθελα πολύ να ηχογραφήσω ένα πέμπτο άλμπουμ αλλά αυτό είναι λίγο μακριά ακόμα…
Σάκης Νίκας
