Μπορεί το post rock να μην έχει τη δημοτικότητα που είχε κάποτε αλλά συνεχίζει να μας δίνει όμορφες δουλειές και μία από αυτές είναι το “Bystanders” των Besides. H τρίτη δουλειά των Πολωνών έχει όλα τα χαρακτηριστικά που ζητάει ο φίλα προσκείμενος στο είδος, τουτέστιν, αργό χτίσιμο συνθέσεων και ταξιδιάρικες μελωδίες, ιδανικές για νυχτερινές ακροάσεις. Μετά το πέρας του αρχικού δίλεπτου intro βρίσκουμε οκτώ πανέμορφες συνθέσεις (με διάρκειες από 4 έως 8 λεπτά), που βάζουν στη ζυγαριά λυρικότητα και επικές κορυφώσεις.
Όλες οι συνθέσεις έχουν μια κινηματογραφική αύρα και πέρα από έντονα συναισθήματα δημιουργούν επίσης πάμπολλες εικόνες χωρίς να υπάρχουν στίχοι να σου δείχνουν το δρόμο. Παρόλα αυτά αξίζει να αναφερθεί πως ακόμα και οι τίτλοι δεν είναι τυχαίοι εδώ. Κάθε κομμάτι είναι μια αναφορά σε μια ιστορία που σχετίζεται με το κολαστήριο του Άουσβιτς και τις τραγικές ιστορίες ανθρώπων που το ζήσανε στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το “Ich Bin Wieder Da!” είναι το ιδανικό ξεκίνημα, αυτό που σε βάζει στον μαγικό κόσμο των Πολωνών μέσα από το πιάνο και τα έγχορδα που ακολουθούν, ενώ ο τίτλος («επέστρεψα εδώ») αναφέρεται στην εξευτελιστική ταμπέλα που είχαν κρεμασμένη πάνω τους οι κρατούμενοι (που είχαν προσπαθήσει να αποδράσουν) λίγο πριν την εκτέλεση τους. Τo “For Hanna” κινείται σε πιο heavy ηχοτοπία ενώ το “Miners” συνεχίζει την αναζήτηση της ελπίδας προσπαθώντας να προσομοιάσει το σκάψιμο σε ένα τούνελ διαφυγής. Το “Touch Of Red Widow” είναι πιο μαζεμένο (μόλις 4 λεπτά αλλά αρκούντως δυνατό και τον τίτλο να αναφέρεται στην γκιλοτίνα που στήθηκε από το 1940 έως το 1945 στο Κατοβίτσε και βρήκαν τον θάνατο 550 Πολωνοί κατηγορούμενοι για αντι-γερμανικές ενέργειες.
Το “Kids” έχει μια πιο παιχνιδιάρικη διάθεση με έξυπνη χρήση ήχων παιδιών αλλά και παιδικών παιχνιδιών στην αρχή ενώ το “Last Lullaby” είναι από τις πλέον αγαπημένες μου συνθέσεις. Και αυτό κρύβει μια τραγική ιστορία πίσω του, μια μητέρα 6 παιδιών που ζούσε κοντά στο στρατόπεδο συγκέντρωσης και βοηθούσε δίνοντας κρυφά φαγητό στους κρατούμενος. Λίγο μετά θα πιαστεί και θα βρει και η ίδια το θάνατο μέσα σε ένα στρατόπεδο κοντά στο σπίτι της. Αυτό είναι το τελευταίο νανούρισμα που δεν πρόλαβε να πει στα παιδιά της. Το ίδιο όμορφα είναι και τα δύο τελευταία κομμάτια που ολοκληρώνουν έναν υπέροχο σε σύνολο άλμπουμ.
