Η αλήθεια είναι ότι έχει γίνει πολύς ντόρος στο underground για τους Blood Incantation και το συγκεκριμένο album. Βέβαια, δεν μπορώ να πω ότι τον συμμερίζομαι μετά από λίγες ακροάσεις που του έριξα. Οι Αμερικάνοι κυκλοφορούν το δεύτερό τους full-length μετά το “Starspawn” του 2016 ενώ πριν είχε προηγηθεί ένα split, ένα EP, τρία demos και ένα live album.
Το στυλ που κινούνται είναι death metal, όπως φαίνεται και από το λογότυπο που μοιάζει σαν ένα μάτσο ξύλα που μάζεψε κάποιος για το τζάκι. Στιχουργικά είναι φανερά επηρεασμένοι από το διάστημα, το εξώφυλλο έτσι κι αλλιώς τα λέει όλα. Τέσσερεις μόνο συνθέσεις περιέχονται εδώ πέρα, με αρκετούς πειραματισμούς, οι οποίες κρατάνε τριάντα έξι λεπτά. Το εναρκτήριο “Slave Species Of The Gods” δε χρειάζεται μεγάλη ανάλυση, αφού μιλάμε για ένα καθαρό old-school death metal κομμάτι επηρεασμένο από την αμερικάνικη σχολή. Το δεύτερο “The Giza Power Plant” ακολουθεί μία προσέγγιση α-λα Nile, αφού μπαίνουν ανατολίτικες μελωδίες καθώς και κάποιες απαγγελίες. Το τρίτο “Inner Paths (To Outer Space)” είναι instrumental και μπορεί να κρατάει μόνο πέντε λεπτά, αλλά με κούρασε, αφού είναι αρκετά πειραματικό με δυσαρμονικές κιθάρες.
Μέχρι εδώ καλά (ας πούμε), αλλά οι Blood Incantation γουστάρουν τις μεγάλες διάρκειες. Το τελευταίο “Awakening From The Dream Of Existence To The Multidimensional Nature Of Our Reality (Mirror Of The Soul)” είναι τόσο κουραστικό όσο και το να διαβάζεις τον τίτλο του. Έχει διάρκεια δεκαοχτώ λεπτά, δηλαδή όσο τα άλλα τρία μαζί. Μοιάζει αρκετά με το πρώτο στην αρχή, μετά ακολουθούν κάτι απροσδιόριστοι ήχοι για να σπάσει η μονοτονία (υποθέτω), συνεχίζει σε old-school κοπάνημα με αρκετές εναλλαγές στους ρυθμούς και σχεδόν doom κλείσιμο με μελωδίες στις κιθάρες και ακουστικά σημεία στα τελευταία λεπτά.
Ουσιαστικά λοιπόν μιλάμε για μία αρκετά πειραματική δουλειά, καθώς οι Blood Incantation δε μένουν στο ξερό death metal κοπάνημα, αλλά δοκιμάζουν μία διαφορετική προσέγγιση. Ίσως να είχαν κάνει το ίδιο και στο ντεμπούτο τους, αλλά δεν το έχω ακούσει για να εκφέρω γνώμη. Μπράβο για την επιλογή τους, αλλά δεν μπορώ να πω ότι με κέρδισε.
