Σάββατο 16 Ιουλίου
Και μόνο η τοποθεσία του event δίπλα από το παλιό λιμάνι των Χανίων ήταν αρκετή για να σε «κερδίσει» με το καλημέρα. Και αν δεν πιστεύετε εμάς, κάντε μία βόλτα από τις σελίδες των συγκροτημάτων που έπαιξαν αυτό το διήμερο στο festival για του λόγου το αληθές. Όλοι ήταν εντυπωσιασμένοι. Αν, μάλιστα, τα μποφόρ ήταν λιγότερα και δεν σηκωνόταν τόσο χώμα, τότε σαφώς τα πράγματα θα ήταν καλύτερα. Μικρό το κακό! Με το πρόγραμμα να τηρείται στο ακέραιο, οι Diviner ανέβηκαν στη σκηνή με τον κόσμο σιγά σιγά να μαζεύεται για να παρακολουθήσει μία από τις πιο αξιόλογες «νέες» μπάντες (το «νέες» μπαίνει φυσικά εντός εισαγωγικών αφού όλα τα μέλη είναι παλιοκαραβάνες και έχουν δώσει προ πολλού τα διαπιστευτήριά τους). Αν και δεν είχαν σύμμαχο τον καλό ήχο (λόγω υπερβολικού αέρα εκείνη την ώρα), τα παιδιά τα έδωσαν όλα παρουσιάζοντας τραγούδια από το ντεμπούτο τους “Fallen Empires”. Από το μισάωρο set, ξεχώρισαν τα “Evilizer”, “Come Into My Glory”, “Riders From The East” και το “The Shadow And The Dark”. Σίγουρα μία από τις καλύτερες εμφανίσεις του festival και δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε καλύτερο ξεκίνημα.
Οι πολυαγαπημένοι Praying Mantis ακολούθησαν και για μία ακόμη φορά ήταν αψεγάδιαστοι αν και αδικήθηκε ξανά η περίοδος της δεκαετίας του 90 όπου θεωρώ ότι εκεί υπάρχουν και οι καλύτερες συνθετικές στιγμές των Βρετανών. Με απόλυτο highlight της εμφάνισής τους, τη φωνή (και τη συνολική απόδοση) του τραγουδιστή John Cuijpers οι Praying Mantis βάσισαν για μία ακόμη φορά το set list τους στο κλασικό ντεμπούτο “Time Tells No Lies” με τον κόσμο να τραγουδάει σε κάθε κομμάτι και ιδιαίτερα στα “Children of the Earth” και “Captured City” που έκλεισαν και το σαρανταπεντάλεπτο live των Mantis.
Οι Cutting Crew ήταν μάλλον η παραφωνία ή αν προτιμάτε το συγκρότημα που δεν «κόλλαγε» με τίποτα με τα υπόλοιπα groups. Το α λα Chicago pop rock στυλ τους δεν φάνηκε να αρέσει στον κόσμο ο οποίος βέβαια δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα με το υπερhit “I Just Died In Your Arms Tonight”. Οι διασκευές σε REM (“The One I Love”) και Stones (“Play With Fire”) μάλλον πέρασαν αδιάφορες.
Και αν οι Cutting Crew δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, οι Rotting Christ μας έστειλαν αδιάβαστους και πιστέψτε με αυτό προέρχεται από κάποιον που απέχει χιλιόμετρα από το να χαρακτηριστεί οπαδός τους! Με μία μοναδική σκοτεινή ατμόσφαιρα, τον Σάκη Τόλη απόλυτο μπροστάρη και την υπόλοιπη μπάντα να είναι απίστευτα προβαρισμένη μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, οι Rotting Christ απέδειξαν για νιοστή φορά γιατί είναι η σημαντικότερη metal μπάντα της χώρας μας. Το ηρωικό black metal των Rotting Christ μπορεί να κερδίσει ακόμη και τον πιο επιφυλακτικό (ή αν θέλετε αρνητικό) θεατή/ακροατή και ειλικρινά όλοι έμειναν εντυπωσιασμένοι από τον άρτιο επαγγελματισμό του ελληνικού συγκροτήματος. Τα “Athanati Este”, “Societas Satanas”, “Nemecic”, “Grandis Spiritus Diavolos” και “Elthe Kyrie” ξεχώρισαν από αυτή την συγκλονιστική εμφάνιση των Rotting Christ.
To κλείσιμο της πρώτης μέρας ανήκε στους Therapy? οι οποίοι κακά τα ψέματα είχαν ένα πολύ δύσκολο έργο μετά την καταιγιστική εμφάνιση των Rotting Christ. Ωστόσο, το πάλεψαν και η απόδοση τους ήταν ικανοποιητική αν και ο κόσμος είχε αρχίσει να «σπάει» ήδη από τα πρώτα τραγούδια. Η διασκευή στο “Isolation” των Joy Division και το MTV hit από τα 90ς, το “Nowhere”, σίγουρα δεν πέρασαν απαρατήρητα αν και επαναλαμβάνουμε ότι το μυαλό των περισσοτέρων είχε μείνει κολλημένο στους Rotting Christ!
Κυριακή 17 Ιουλίου
Οι Έλληνες old school thrashers Exarsis άνοιξαν τη δεύτερη μέρα του festival και απέδειξαν ότι δίκαια θεωρούνται ένας από τους καλύτερους εκπροσώπους του ιδιώματος αφού με τη σωστή και μεθοδική δουλειά τους, έχουν κάνει σημαντικά βήματα προόδου όλα αυτά τα χρόνια. Αν και με λίγο χρόνο στη διάθεση τους, τα παιδιά τα πήγαν περίφημα στη σκηνή με τον τραγουδιστή Νίκο Τραγάκη να τα δίνει όλα και τον μπασίστα Χρήστο Πούλο να κάνει…περήφανο τον Frank Bello με το στυλ του, ο κόσμος έκανε τα δικά του circle pits (παρέα και με τον μπασίστα των Exarsis σε ένα από αυτά!). Τα “Toxic Terror”, “Skull & Bones” και “Under Destruction” ξεχώρισαν.
Οι Crazy Lixx αποτέλεσαν πόλο έλξης για πολύ κόσμο αφού αρκετοί ήταν εκείνοι που ταξίδεψαν από την Αθήνα (κι όχι μόνο) αποκλειστικά για το show των Σουηδών. Τα 9 τραγούδια που έπαιξαν ήταν αρκετά για να δείξουν γιατί οι Crazy Lixx θεωρούνται σήμερα ένα από τα πιο «καυτά» hard rock ονόματα. Τα “Hell Raising Women”, “Sound Of The Loud Minority”, “Blame It On Love”, “Heroes Are Forever” και “21 Til I Die” είναι όλα υπερκομματάρες και οι fans των Crazy Lixx δεν θα μπορούσαν να ζητήσουν τίποτα παραπάνω από την εμφάνιση των αγαπημένου τους συγκροτήματος.
Οι Mystic Prophecy που ακολούθησαν ήταν πάρα πολύ καλοί με τον Δημήτρη Λιαπάκη να είναι άψογος πίσω από το μικρόφωνο. Σίγουρα θα πρέπει να αισθανόμαστε περήφανοι που η χώρα μας έχει έναν τόσο καλό εκπρόσωπο στην Ευρώπη αφού το heavy metal των Mystic Prophecy και δική του ταυτότητα έχει αλλά κυρίως είναι ποιοτικότατο. Τα “Killhammer”, “We Kill! You Die!”, “The Crucifix” και ο ύμνος “Metal Brigade” ήταν από τα highlights της εμφάνισης των Mystic Prophecy.
Οι Tyketto του Danny Vaughn επέλεξαν να παρουσιάσουν ολόκληρο το ντεμπούτο τους “Don’t Come Easy” και πολύ καλά έκαναν! Ευνόητα το παρουσίασαν…από το τέλος στην αρχή του track list αφού όπως παρατήρησε ο Vaughn αστειευόμενος αν έπαιζαν πρώτο πρώτο το κλασικό “Forever Young” ο κόσμος θα έφευγε για το σπίτι του! Άψογη, επαγγελματική και εντυπωσιακή εμφάνιση από τους Tyketto με τον Danny Vaughn να μας λέει ότι μόλις έκλεισε τα 55 (!) του χρόνια και εμείς να μένουμε ανοιχτό το στόμα καθώς η φωνή του παραμένει σε εξαιρετικά επίπεδα. Μάλιστα, ανακοίνωσε ότι τον προσεχή Οκτώβριο θα κυκλοφορήσει ο νέος δίσκος των Tyketto. Αναμένουμε…
Οι απόλυτοι headliners του διημέρου δεν ήταν φυσικά άλλοι από τους Kreator οι οποίοι ήλθαν, έπαιξαν, διέλυσαν τα πάντα στο πέρασμά τους και μας άφησαν στο τέλος βραχνιασμένους και καταϊδρωμένους! Ο Mille Petrozza έχει «στήσει» το συγκρότημα του με τέτοιο τρόπο ώστε να δίνει έμφαση και στο συνολικό stage show (κάτι σπάνιο για thrash μπάντα). Με ένα κατά 90% προβλεπόμενο αλλά εξαίσιο set list, οι Γερμανοί άφησαν ικανοποιημένους τόσο τους νεότερους όσο και τους παλιότερους fans αφού τα “Enemy of God”, “Phantom Antichrist”, “Civilization Collapse”, “Hordes of Chaos” δημιούργησαν μερικά από τα πιο εντυπωσιακά mosh pits ενώ τα “Extreme Aggression” και το “Betrayer” αποτέλεσαν τις ευχάριστες εκπλήξεις/προσθήκες της βραδιάς. Φυσικά στο “Phobia” έγινε ο αναμενόμενος χαμός και στα “Violent Revolution”, “Pleasure To Kill” και “Flag of Hate” ο κόσμος τραγουδούσε δίχως αύριο!
Κάπως έτσι τελείωσε το διήμερο στα Χανιά. Η άψογη διοργάνωση, τα πολλά και σημαντικά συγκροτήματα, τα…encores στο Avalon και η συνολική metal ατμόσφαιρα του νησιού το Σαββατοκύριακο ήταν τα απόλυτα highlights για ένα festival θεσμό που θα συνεχίζουμε να στηρίζουμε. Μακάρι από την επόμενη χρονιά ακόμη περισσότερος κόσμος να παραβρεθεί στο event αυτό…πιστέψτε με, αξίζει!
Σάκης Νίκας
Φωτογραφίες: Γιώργος Κουκουλάκης
