Αισθάνομαι πολύ τυχερός που η αγαπημένη μου μουσική, δηλαδή το hard rock των 70’s και το κλασικό μέταλ των 80’s, περνάνε δεύτερη νιότη. Συγκροτήματα από όλο τον κόσμο, εμπνέονται και παίζουν παλιακό Ροκ και κλασσικό Metal, μακριά από μόδες και marketing. Κοινό υπάρχει, παλιότερο και νεότερο, οπότε με την κατάλληλη προώθηση ένα συγκρότημα μπορεί να φτάσει ψηλά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Ghost που μέσα σε 10 περίπου χρόνια, έχουν γίνει τεράστιοι σε μια εποχή που δεν ευνοεί τέτοιου μεγέθους άλματα.
Οι Church of the Cosmic Skull, με το υπέροχο αυτό όνομα, είναι Βρετανοί και αποτελούν το όραμα του Bill Fisher (Brother Bill – φωνή, κιθάρα) που γράφει μουσική και στίχους, πλαισιωμένος από την λευκοφορεμένη Εκκλησία του συγκροτήματος. Με πολύ προσεγμένη μουσική πρόταση, σχεδόν αθόρυβα, βρίσκονται στο δεύτερό τους άλμπουμ το “Science Fiction”. Από το εξώφυλλο καταλαβαίνεις ότι θα ακούσεις κάτι, έτη φωτός μακριά από την Sabbath-Zeppelin αναβίωση των 70’s. Εδώ οι βάσεις, είναι οι Meat Loaf, Supertramp, Boston, Beatles, Kansas κ.α. Οι μελωδίες των πλήκτρων, τα όμορφα κιθαριστικά solo, καθώς και τα φωνητικά του Bill Fisher που θυμίζουν Ian Anderson και ακόμα περισσότερο Phil Lynott ,πρωταγωνιστούν. Τα τραγούδια δεν τα λες heavy, συνδυάζουν όμως prog και ποπ και έχουν κάτι που δε βρίσκεις εύκολα στις μέρες μας. Είναι διασκεδαστικά. Το μπάσο είναι επίσης πανταχού παρών (ζεστό συνεχώς) και τα backing φωνητικά δίνουν το στίγμα των τραγουδιών.
Το “Cold Sweat” είναι το hit που τα συνδυάζει όλα. Prog, pop, blues με ένα ανεβαστικό συνεχώς επαναλαμβανόμενο προς το τέλος ρεφραίν. Το “Timehole (Gonna build a rocket tonight”) είναι γρήγορο και πολύπλοκο ενώ το “The cards that you’re playing”, με ένα απλό bluesy riff, είναι το μόνο στο οποίο επαναλαμβάνονται οι ίδιοι στίχοι, με το cello (Sister Mary) να δίνει το κάτι παραπάνω στο τραγούδι.
Δεν υπάρχει filler στο Science Fiction και τα υπόλοιπα τραγούδια είναι η χαρά της συγκεκριμένης πλευράς των 70’s. Εξαιρετικό και το κλείσιμο με τον Lucifer να δίνει το παρών στο “The devil again”.
Φωτεινοί και occult (μακριά από σάβανα και μάγισσες), με ξεκάθαρα δικό τους ήχο (όπως είχε φανεί και από το ντεμπούτο: “Is Satan Real?”), οι Church of the Cosmic Skull ήρθαν για να μείνουν.
