Κυριακή 3 Μαρτίου και το Fuzz φόρεσε τις μαύρες δαντέλες του για να υποδεχθεί τον γοτθικό σινεματικό τρόμο των Cradle of Filth. Η βραδιά όμως είχε πολύ δρόμο με 3 μπάντες να προηγούνται. Drift, Sick N’ Beautiful και Wednesday 13 κατέθεσαν τις μουσικές τους προτάσεις με κοινό παρονομαστή την έμφαση στο στιλιστικό κομμάτι.
Οι Drift ήταν προσθήκη της τελευταίας στιγμής στο τουρ. Η μπάντα από το Los Angeles κινείται στο χώρο του industrial με το image της να παραπέμπει σε ένα post-apocalyptic συνδυασμό Mad Max με S.A.G.A.P.O. Χωρίς να είναι κάτι το ξεχωριστό, έκαναν την ώρα να περάσει ευχάριστα μέχρι τους σαφώς πιο ανεβαστικούς Sick N’ Beautiful από τη γειτονική Ιταλία.
Η μπάντα που ανήκει στο δυναμικό της Frontiers Records, φαίνεται πως αγαπάει ιδιαίτερα τον Rob Zombie, τους In This Moment και το πράσινο φωσφοριζέ. Η τραγουδίστρια Herma είναι μοιραία η κεντρική φιγούρα του γκρουπ διαθέτοντας δυναμική φωνή και μία ευρεία γκάμα από μεταμφιέσεις. Κατά δική της ομολογία βέβαια, η μπάντα δεν χρησιμοποίησε τα εφέ της για λόγους ασφαλείας. Πάλι καλά γιατί ξημέρωνε εργάσιμη…
Χωρίς παρεκκλίσεις από το χρονοδιάγραμμα, η ώρα επιτέλους είχε φτάσει για το προσωπικό highlight της βραδιάς. O Wednesday 13 ή αλλιώς Joseph Michael Poole έφερε στη σκηνή του Fuzz αυθεντικό Αμερικάνικο punk horror αέρα με μυρωδιά χωματίλας και φτηνού make-up. Το σετ βασίστηκε αποκλειστικά σε κομμάτια των Murderdolls και Frankenstein Drag Queens from Planet 13. Είχα την τύχη να τον δω πριν 4 χρόνια σε ένα club στο Orlando όπου άνοιγε για τους The 69 Eyes όπου έπαιζε αποκλειστικά Wednesday 13 υλικό και ήταν περισσότερο σκληρός και απόκοσμος. Τώρα η φάση ήταν περισσότερο πάρτι και καθόλου δεν μας χάλασε. Necroglam καταστάσεις, λες και οι Misfits πήραν τα σύνεργά τους για εκταφή και σκάβοντας βρήκαν τα απομεινάρια των Faster Pussycat, L.A. Guns και Pretty Boy Floyd. Φάνηκε πως είχε έρθει αρκετός κόσμος για αυτόν καθώς η συμμετοχή του κοινού ήταν πολύ θερμή ενώ το όνομα Joey Jordison βγήκε ουκ ολίγες φορές από τα χείλη του καθώς το σετ ήταν κατά κάποιο τρόπο ένας φόρος τιμής σε αυτόν. Ο χρόνος κύλισε σαν νερό και ούτε που κατάλαβα για πότε το crew βρέθηκε επί σκηνής για να προετοιμάσει το έδαφος για έναν διαφορετικού είδους τρόμο…
The Fate of the World on Our Shoulders και ο Dani κρυμμένος κάτω από ένα μαύρο σάβανο κάνοντας ανυπόμονες κινήσεις σαν παλαιστής που περιμένει στη γωνία του ring. Μουδιασμένο φωνητικά το ξεκίνημα ενώ και ο ηχολήπτης φάνηκε να παλεύει για ένα διάστημα μέχρι να φέρει τη μίξη στα επιθυμητά επίπεδα. Στην πορεία ο Dani ζεστάθηκε, ο ήχος βελτιώθηκε και ο κόσμος απόλαυσε ένα χορταστικό σετ που τίμησε 30 χρόνια δισκογραφίας με μία έμφαση στο σχετικά πρόσφατο Existence is Futile. Τα club shows σίγουρα τους πηγαίνουν περισσότερο. Το κοινό είναι πιο στοχευμένο, η ήχος πιο μαζεμένος οπότε η σύγκριση με την εμφάνιση του 2022 βρίσκει νικητή το Fuzz.
Ειδική μνεία στη Made of Stone η οποία έφερε εις πέρας μία απαιτητική παραγωγή χωρίς το παραμικρό απρόοπτο και με απαρέγκλιτη τήρηση του χρονοδιαγράμματος.
Κωνσταντίνος Κουναδίνης
Φωτογραφίες: Γιάννης Δόλας
