Βλέποντας το όνομα του συγκροτήματος, τον τίτλο της κυκλοφορίας καθώς και το εξώφυλλο, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς που κινούνται οι Crescent. Στιχουργικά τουλάχιστον. Η Αρχαία Αίγυπτος και η μυθολογία της μαγεύει άλλο ένα συγκρότημα, το οποίο όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση κατάγεται από την ίδια χώρα.
Ξεκίνησαν το μακρινό 1999 βγάζοντας ένα demo, άργησαν δέκα χρόνια για να βγάλουν το πρώτο τους EP, ενώ η πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά τους, το “Pyramid Slaves”, βγήκε το 2014. Το “Carving The Fires Of Akhet” είναι το τρίτο album τους, που διαδέχεται το “The Order Of Amenti” του 2018. Πλέον το κουαρτέτο εδρεύει στη Γερμανία, έχοντας και δύο μέλη από εκεί τα οποία μπήκαν πρόσφατα στο συγκρότημα.
Μουσικά οι Crescent παίζουν black/death metal με αρκετά ανατολίτικα στοιχεία (προφανώς), τόσο σε riffs όσο και σε διάσπαρτα samples/ψαλμωδίες. Δεν θα έλεγα ότι θυμίζουν τόσο το brutal death metal των Nile μουσικά (αν και υπάρχουν σαφείς επιρροές), παρά στα φωνητικά του μοναδικού ιδρυτικού μέλους (και κιθαρίστα) Ismaeel Attallah που είναι αρκετά βορβορώδη στο μεγαλύτερο μέρος του δίσκου.
Περισσότερο πάνε προς το στυλ των Behemoth με αρκετά riffs να θυμίζουν και τους Melechesh, στους οποίους είναι session μουσικός για συναυλίες ο μπασίστας τους Stefan Dietz. Το album αποτελεί συνολικά μία καλή και οργανωμένη προσπάθεια, αν δει κανείς και όλους τους συντελεστές του, αλλά μου βγάζει την αίσθηση του ασύνδετου.
Τι εννοώ; Τα κομμάτια φαίνεται να αποτελούνται από διάσπαρτες ιδέες χωρίς συνοχή. Τα αργά σημεία διαδέχονται τα γρήγορα πολύ απότομα χωρίς να υπάρχει κάποια σύνδεση, στα οποία μάλιστα το συγκρότημα μου φαίνεται πως βαράει μόνο και μόνο για να…βαρέσει, χωρίς να ξεχωρίζει κάτι ιδιαίτερο μέσα από τον πανικό.
Και δεν μπορώ να πω ότι δεν έχουν ωραίες ιδέες. Κάποια riffs είναι τρομερά, η τεχνική των μελών είναι αξιοπρόσεκτη και οι ατμόσφαιρες σε σημεία πολύ ενδιαφέρουσες. Ακούγοντάς το όμως από την αρχή μέχρι το τέλος, μοιάζει σαν μία συρραφή πολλών διαφορετικών ιδεών χωρίς να υπάρχει ο συνδετικός κρίκος μεταξύ τους. Ίσως με περισσότερες ακροάσεις να «δέσει» περισσότερο στα αυτιά μου, σαν πρώτη εντύπωση όμως μου βγάζει κάτι μπερδεμένο.
