Η δεύτερη μέρα του άτυπου διημέρου στο Temple περιλάμβανε τρεις πολύ καλές όσο και ενδιαφέρουσες μπάντες της ευρύτερης hard/heavy σκηνής που έδωσαν το 100% του εαυτού τους πάνω στη σκηνή ικανοποιώντας τον κόσμο που βρέθηκε στο club το Σαββατόβραδο. Πάμε να τα δούμε λίγο πιο αναλυτικά…
Πρώτοι ανέβηκαν στη σκηνή οι Part of the Theory (P.O.T.T.), ένα νέο σχετικά συγκρότημα το οποίο δεν είχε τύχει να δω στο παρελθόν. Με μία εντελώς θεατρική ατμόσφαιρα και μία εξαιρετική τραγουδίστρια που «έπιανε» αβίαστα την κάθε απαιτητική νότα, οι P.O.T.T. δικαιωματικά κέρδισαν το χειροκρότημα του κόσμου. Κρίνοντας, μάλιστα, από τα σχόλια και τις συνολικά αντιδράσεις το γενικότερο feedback ήταν απολύτως θετικό αφού η prog αισθητική –όχι τόσο στη μουσική αλλά στο γενικότερο attitude- παντρευόταν ιδανικά με το καλοδουλεμένο show δίνοντας σου την εντύπωση ότι βλέπεις μία μουσική παράσταση με πλείστες αναφορές στο μοντέρνο και συμφωνικό χώρο. Πολύ ιδιαίτερη μπάντα η οποία χρησιμοποίησε αρκετά προηχογραφημένα για τις ανάγκες του show την οποία αξίζει να τσεκάρετε.
Σειρά είχαν οι Passengers in Panic (άριστη επιλογή ονόματος, αν με ρωτήσετε) οι οποίοι από τις πρώτες κιόλας νότες και τα πρώτα λεπτά πάνω στη σκηνή έδειξαν ότι είχαν έρθει με μία ξεκάθαρη διάθεση να μην…πάρουν αιχμαλώτους στο πέρασμα τους. Και τα κατάφεραν με το παραπάνω. Το παραδοσιακό metal με αρκετές folk και Maiden-ικές αναφορές αποδόθηκε άριστα πάνω στη σκηνή αφού και τα τέσσερα παιδιά είχαν προβάρει άριστα τα κομμάτια τους, κάποια εκ των οποίων ήταν, μάλιστα, καινούργια. Ογκώδες και στιβαρό rhythm section, μία πολύ καλή κιθαρίστρια και μία χαρισματική frontwoman συνθέτουν το οικοδόμημα των Passengers in Panic το οποίο θεωρώ ότι θα ωφεληθεί ακόμη περισσότερο από την προσθήκη μίας δεύτερης κιθάρας αφού το κάθε κομμάτι μου έδινε την εντύπωση ότι…φώναζε για δισολία. Όπως και να έχει, θετικό πρόσημο και εδώ…
Με το πρόγραμμα να τηρείται σχεδόν στο ακέραιο και ένα τέταρτο μετά τις 11:00, ανέβηκαν στη σκηνή οι headliners της βραδιάς, οι Crimson Fire. Με τους ήχους του υπερέπους “Mad Desire” (Den Harrow) να βγαίνουν από τα ηχεία του Temple, οι Crimson Fire έκαναν την εμφάνισή τους μέσα σε αποθέωση επιλέγοντας το “Judas” για πρώτο κομμάτι. Όπως ήταν αναμενόμενο, το set βασίστηκε στο τελευταίο album τους, το πάρα πολύ καλό “Another Dimension” χωρίς να λείπουν οι αναφορές φυσικά στα “Metal is Back” και “Fireborn”. Ειδικά, μάλιστα, στο ομώνυμο κομμάτι από το ντεμπούτο έγινε ο σχετικός πανικός. Προσωπικά, πάντως, θεωρώ ότι τα κομμάτια του “Another Dimension” αποδόθηκαν άριστα και τολμώ να πω καλύτερα από τις αντίστοιχες studio εκδοχές τους αφού και οι Crimson Fire είναι πλέον ένα απολύτως «δεμένο» και εντυπωσιακό σχήμα πάνω στη σκηνή. Τα παιδιά έκλεισαν με μία διασκευή στον ύμνο των Saxon, “And the Bands Played On” κλείνοντας το 2023 με τον ίδιο τρόπο και στο ίδιο μέρος που ξεκίνησαν το 2023. Τους ευχόμαστε ολόψυχα καλή επιτυχία στην επερχόμενη ευρωπαϊκή τους περιοδεία και αναμένουμε, φυσικά, τη νέα δισκογραφική τους δουλειά που κάτι μου λέει ότι θα είναι ακόμη καλύτερη του “Another Dimension”.
Κλείνοντας να πω ένα «μπράβο» και στα έξι συγκροτήματα που εμφανίστηκαν στη σκηνή του Temple αυτές τις δύο μέρες. Το έργο τους είναι δύσκολο και πρέπει όσο και όσοι μπορούμε να στηρίζουμε τις προσπάθειες τους.
Σάκης Νίκας
