Αυτή η τριάδα λοιπόν σε συνδυασμό με την εξαιρετικά χαμηλή τιμή εισιτηρίου, γέμισε το Κύτταρο από νωρίς. Έχοντας παρευρεθεί σε πολλές συναυλίες και των τριών σχημάτων στο παρελθόν, ήξερα πως δεν μπορούσα να περιμένω τίποτα λιγότερο από μία εκρηκτική βραδιά και δικαιώθηκα πλήρως.
Η αρχή έγινε από τους ραγδαία ανερχόμενους Sacral Rage. Αυτή η μπάντα πληρεί και τις πιό αυστηρές διεθνείς προδιαγραφές. Τολμώ να πω πως τέτοιο ταλέντο και αντίληψη σε αυτό τον ήχο είχαμε να δούμε από την εποχή των αδικοχαμένων Deceptor. Με χαρακτηριστική άνεση πλέον στο σανίδι, αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση γιά όλες τις μπάντες εκεί έξω. Το υλικό του ντεμπούτου LP ακούγεται ήδη κλασσικό και ελπίζω να μην αργήσουν να μας βομβαρδίσουν και με δεύτερο!
Η σκυτάλη πέρασε στους σεμνούς epic metallers Wrathblade, αδυναμία του γράφοντα. Μοναδικός ήχος-οδοστρωτήρας παλιοί και νέοι ύμνοι πλαισιωμένοι από 4 ολοκαίνουργια κομμάτια που δεν παρεκκλίνουν από το γνώριμο τους ύφος. Μία σταθερή αξία που δεν τυγχάνει της αναγνώρισης που της αξίζει κυρίως λόγω του πολύ ιδιαίτερου χαρακτήρα της. Το νέο άλμπουμ μάλλον αργεί βέβαια αλλά η υπομονή είναι χαρακτηριστικό που ωφείλουν να διαθέτουν όλοι οι οπαδοί τους. Αγάλι αγάλι λοιπόν!
Δεν μπορούσαμε λοιπόν να έχουμε κάνει καλύτερο ζέσταμα πριν τους Domine. 18 χρόνια μετά το Champion Eternal και η μπάντα παρουσιάζεται μπροστά στο ενθουσιώδες Ελληνικό κοινό λες και δεν έχει περάσει μία μέρα. Η φωνή του Morby ένα πραγματικό θαύμα της φύσης, πανίσχυρη, πεντακάθαρη και αλάνθαστη. Η υπόλοιπη μπάντα σε εξαιρετική φόρμα, δεμένη και με τρομερό ήχο, απέδωσε υλικό κυρίως από τα 2 πρώτα άλμπουμ (και μόλις ένα από το τρίτο). Η ανταπόκριση ήταν σεισμική. Δε νομίζω πως υπήρξε άνθρωπος που δεν τραγούδησε, χτυπήθηκε, χειροκρότησε μιά πραγματικά μεγάλη μπάντα σε μία σπουδαία εμφάνιση. Και κάθε Σάββατο να έπαιζαν, θα πήγαινα να τους δω με μεγάλη χαρά. Αυτό ακριβώς είναι το νόημα του heavy metal. Μακάριοι οι κοινωνοί του.
Κώστας Κουναδίνης
Φωτο από τις σελίδες των συγκροτημάτων στο Facebook
