Το πρόγραμμα τηρήθηκε στην ακρίβειά του (σε όλη τη διάρκεια της βραδιάς) και πρώτοι στο σανίδι βρέθηκαν οι Immensity, το μόνο support που ηχητικά ήταν κοντά στους headliners. Το ατμοσφαιρικό doom/death metal τους ήταν ιδανικό ξεκίνημα, καθώς είναι (γενικά) ένα από τα καλύτερα ελληνικά συγκροτήματα. Ο Λεωνίδας Χατζημιχάλης ήταν εξαιρετικός στα brutal φωνητικά, αλλά για κάποιο λόγο τα καθαρά δεν του έβγαιναν καθόλου. Πράγμα περίεργο, καθώς έχει αποδείξει πολλές φορές ότι είναι από τις καλύτερες φωνές στην ελληνική σκηνή. Έπαιξαν κομμάτια από το ντεμπούτο τους το οποίο κυκλοφορεί (επιτέλους) στα τέλη του μήνα και θα τιτλοφορείται “The Isolation Splendour”. Σαράντα λεπτά μετά, έδωσαν τη σκυτάλη στους Caelestia.
Οι οποίοι Caelestia έχουν πάρει σβάρνα τα live και τους βλέπουμε πλέον αρκετά σαν support μεγάλων ονομάτων του εξωτερικού. Με το “Beneath Abyss” να είναι σχετικά φρέσκο στα ράφια των δισκοπωλείων, φαίνεται πως έχουν δουλέψει αρκετά στον τομέα της σκηνικής παρουσίας. Δεμένοι και προβαρισμένοι όσο πρέπει, αλλά για μία ακόμα φορά οι συνθέσεις τους δεν κάθονται καλά στα αυτιά μου. Το μελωδικό death metal τους με brutal αντρικά και καθαρά γυναικεία φωνητικά χρειάζεται αρκετές βελτιώσεις για να ακούγεται καλύτερο, ενώ μας έπαιξαν και ένα καινούριο κομμάτι δείχνοντας ότι δουλεύουν πολύ σαν συγκρότημα.
Τρίτοι στη σειρά, το πιο παλιό ελληνικό συγκρότημα της βραδιάς, οι Elysion. Η μουσική τους δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, αλλά είναι καλοπαιγμένη και περνάει ευχάριστα η ώρα. Και πώς να μην περνάει όταν ακούς τα “Made Of Lies”, “Someplace Better”, “Never Forever”, “Killing My Dreams”, “Fairytale” και “The Promise” μεταξύ άλλων; Κάτι ανάμεσα σε Lacuna Coil/Within Temptation, με την Χριστιάννα να ξεχωρίζει με τις εξαιρετικές φωνητικές της ερμηνείες και την άνεση που έχει επί σκηνής. Έπαιξαν κομμάτια από τα δύο τους album (“Silent Scream” – 2009, “Someplace Better” – 2014) συν μία διασκευή στο “Mein Herz Brennt” των Rammstein, κάτι το οποίο συνηθίζουν. Έκαναν αρκετά κεφάλια να κουνηθούν και αποχώρησαν καταχειροκροτούμενοι.
Ήταν 9 Ιανουαρίου 2010, όταν οι Σουηδοί εμφανίστηκαν στην Ελλάδα για πρώτη φορά. Ευτυχώς που είχα άδεια από το στρατό και δεν έχασα αυτή την εξαιρετική εμφάνιση. Έξι χρόνια μετά, ξύπνησαν πάλι οι αναμνήσεις από εκείνο το βράδυ. Με το μισό τους line-up αλλαγμένο, οι Draconian ξεκίνησαν πολύ δυνατά με το “Stellar Tombs” από το “Sovran”, τη νέα εξαιρετική κυκλοφορία τους. Η συνέχεια ήταν φανταστική με το “A Scenery Of Loss” από το αριστούργημα της δισκογραφίας τους “Arcane Rain Fell”. Doom όσο δεν πάει και το Κύτταρο ξαφνικά συννέφιασε και πάγωσε ενώ το “Heavy Lies The Crown” ήταν ιδανικό για τη συνέχεια. Ο αρχηγός τους Anders Jacobsson ήταν εξαιρετικός στα growls του ενώ φυσικά η καινούρια τους τραγουδίστρια Heike Langhans ήταν το λιγότερο απίστευτη. Τρομερή φωνή και σκηνική παρουσία, μας έκανε να ξεχάσουμε γρήγορα τη Lisa Johansson.
Εδώ, να πούμε ότι οι Draconian ξεκίνησαν με προβλήματα αυτή την περιοδεία. Καταρχήν, ο επί δεκαετίας μπασίστας τους Fredrik Johansson αποχώρησε πρόσφατα από το συγκρότημα σε πολύ φιλικό κλίμα με σκοπό να αφοσιωθεί στην οικογένειά του. Επίσης, ο drummer τους Jerry Torstensson έγινε πρόσφατα πατέρας και αποφάσισε να μείνει κοντά στο νέο του παιδί για τις επόμενες μέρες. Έτσι είδαμε να καλύπτουν το κενό τους session μουσικοί , δηλαδή οι Daniel Anghede (μπάσο, Crippled Black Phoenix) και Tarald Lie (drums, Tristania) με αποτέλεσμα το συγκρότημα να έχει μειωμένο setlist λόγω έλλειψης χρόνου να προβάρουν περισσότερα κομμάτια. Τη μερίδα του λέοντος είχε φυσικά το νέο album, με αποκορύφωμα ίσως το πανέμορφο “Rivers Between Us” με τα φωνητικά να τα μοιράζονται η Heike και ο Daniel, ο οποίος συμμετέχει και στο album. Το κλείσιμο ήταν το αναμενόμενο, με το επιβλητικό “Death, Come Near Me” να σπάει καρδιές. Ένα από τα καλύτερα κομμάτια στο ατμοσφαιρικό doom/death metal σφράγισε μια πολύ καλή εμφάνιση.
Μελανό σημείο στη βραδιά, η διάρκεια της εμφάνισης των Draconian λόγω των προβλημάτων που είπαμε. Τους περιμένουμε πάλι, αυτή τη φορά με περισσότερα κομμάτια.
Γιώργος Τερζάκης
Behold the pain and sorrow of the world. Dream of a place away from this nightmare. Give us love and unity under the heart of night. O, Death, come near us and give us life.
Setlist: Stellar Tombs/A Scenery Of Loss/Heavy Lies The Crown/Pale Tortured Blue/Dishearten/Rivers Between Us/Bloodflower/Death, Come Near Me
{galleryDraconian_Elysion}{/gallery}
